Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
- Av laak Ætt, 61
med Skjegg. Det skal røyna, um Alvhild
kjenner meg att no, tenkte han. Likevæl saag
han meir stormannsleg ut, enn daa han foor
heiman.
Enno var han ikkje vonlaus. Han hadde
teket eit Merke som han meinte spaadde godt.
Daa han foor fraa Amerika, hadde han tenkt:
dersom eg vinn heim med Livet etter det eg
no hev gjort, so er det ikkje for mi Skuld;
men daa maa det vera so lagat, at Alvhild skal
hava meg. No var han komen heim, og det
mot alle Voner. So maatte det vera for Alv-
hild si Skuld. Han kunde og lite tru, at ei Møy
som ho skulde vera uærleg. Ho kunde gløyma
seg for ei Stund; men naar det kom til Stykket,
.so vilde ho nok minnast sitt Ord og halda ut.
Og naar ho eingong var hans . . . dobbelt og
tridobbelt vilde han gjera godt att det, han no
hadde gjort galet. Ingen Flekk skulde fylgja
med han inn 1 hennar Ætt.
Han gjekk ned i Skjenkjestova. Det kunde
henda han fekk sjaa Kjenningar der. Men der
var ingen.
Han gjekk ut, og inn paa ei onnor Stova.
Der sat mange Landsfolk og drakk; det var
utpaa Kvelden. Some var fulle. Stova stod i
eit Gov av Tobaksrøyk og kvævne Eimar;
Vraal, Snakk, Banning og Staak kokad gjenom
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
