Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII. Far og Søn
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
147
ynskjer. Eg vert verande her. Og Liv vert
her. Og vil du lyfte Take av Stova, so fær du
gjera det. Men Gud hjælpe deg for alle deim
som vaknar av fyrste Hamarslage.»
Olav reiste sig.
«Slikt er ikkje vitug Mands Tale. Eg hev gjort
det egkann. Den 15de April skal Husivera tome.»
Gunnar sat og saa ind i Ilden. Stormen i
hans Sind havde stilnet, og i sit Indre følte han
sig som alene for Guds Ansigt. Tiden var kom«
met. «No fær du greie det for meg, Gud,»
hvisket det i hans blødende Hjerte. Hans Sorg
var slik, at Tankerne kom bort i Taake. Men
en eneste Forestilling var klar i ham; Gud
maatte ta ham nu, for nu var han færdig. Ja,
hvis Gud vilde ta ham nu, saa var han god.
Olav gik mot Døren.
«Ja no bed eg deg for sidste Gongen um
eit Svar. Kva vil du gjera?»
Gunnar sat som før.
Hænderne havde han foldet fast, og hans
Blik var langt, langt borte.
«Eg segjer du fær svare no,» gjentok Olav.
«Kva vil du me skal gjera?»
«Eg hev mi Føderaad her paa Garden mi
Livstid,» sa Gunnar som for sig selv. «Eg vert
verande her. Resten fær Gud greie.»
«Ja so fær du sjøl ta Ansvare. Paa Gar«
den er sjølvsagt det samme som af Garden,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
