- Project Runeberg -  Misterje /
130

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

ASALZAWYPYZYZ

WER mą A: <a zz

— Bił od niego jakiś blask... świecił się
dziwnym światłem, które jakby znajdowało się
poza nim i czyniło go prawie przezroczystym. Na-
wet ubranie jego jaśniało jak w dzień. Spodnie
miał znoszone i za krótkie. Wszystko to błyska-
wicznie rzuciło mi się w oczy. Byłem tym wszyst-
kim tak oszołomiony, że mimowoli przymknąłem
powieki i cofnąłem się o krok. Gdy otworzyłem
oczy, człowieka już nie było...

— Achl...

— Niech pani czóka!... Okazało się, że przy-
szedłem do jakiejś dziwnej baszty, która... Ale do
rzeczy! Otóż przedemną wznosiła się kamienna
ściana... uderzyłem się o nią, widziałem ją coraz
wyraźniej: była to czarna, ośmiokątna baszta, przy-
pominająca „wieżę wiatrów” w Atenach. Może wi-
działa ją pani na rysunku? Nigdy dotąd nie sły-
szałem o żadnej baszcie w tym lesie, a jednak,
tam była. Stoję przy niej i znowu słyszę dawny
szept: „Chodź!” Wchodzę. Drzwi za sobą zosta-
wiam otwarte i to mię trochę uspakaja.

Pod sklepieniem znowu spotykam swego czło-
wieczka. Na jednej ścianie pali się wisząca lampka,
widzę go zatym wyraźnie. Idzie: ku mnie, jakgdyby
cały czas znajdował się tutaj; stoi naprzeciwko
mnie, śmieje się do siebie, a równocześnie nie
spuszcza ze mnie źrenic. Ja także patrzę mu pro-
sto w oczy i doznaję wrażenia, że odbija się
w nich wiele rzeczy strasznych, na które w życiu
swym patrzał. Znowu mruga na mnie, lecz ja
mu już nie odpowiadam, cofam się tylko w miarę,
jak się do mnie zbliża. Wtym słyszę za sobą
lekkie kroki, odwracam głowę i widzę młodą ko-
bietę.

Wpatruję się w nią i doznaję wrażenia roz-
koszy. Włosy ma złocisto -czerwone, oczy czarne.

130

aś SZSKEJ OPRZEKCÓSOE RL

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0140.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free