Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIV
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
stem, gdy go sobie wyobrażam jako człowieka
prawego, czystego wśród całej tej powodzi kłam-
stwa. Dlatego wspomniałem o nim i, naturalnie,
pani mnie zrozumie. Ha, ha, ha... Otóż, wracając
do mnie samego... Ale nie, nie! Nie chcę już wię-
cej mówić o sobie!... Wszystko, co pani chce,
tylko nie to!...
Ostatni wykrzyknik wyrwał mu się tak szcze-
rze, tak bezwiednie, tchnął smutkiem tak głębokim,
że, mimowoli, zrobiło jej się go żal. W tej chwili
zrozumiała, że ma do czynienia z duszą znużoną,
starganą. Ponieważ jednak zaraz po tym zaczął
to wrażenie zacierać, śmiejąc się głośno i przysię-
gając, że wszystko na świecie jest blagą i szarla-
tanerją ciepłe współczucie opuściło ją w jednej
chwili. Rzekła ostro:
— Rzucił pan kilka dwuznaczników pod adre-
sem pani Stenersen... Nawet o wiele lżejsze, byłyby
one jeszcze dosyć obciążające. Co się tyczy Mi-
nuty, to pan i biednego kaleki nie oszczędził! Bar-
dzo po rycersku pan się względem niego zacho-
wał! Ach, jak to brzydko, jak to nizko ze strony
pana!
Poszła dalej, a on wlókł się za nią. Na jej
ostatnie słowa nie odpowiedział nic i szedł z głową
pochyloną. Parę razy drgnęły mu ramiona. Dagny,
ze zdumieniem zauważyła, że z oczu jego spłynęły
dwie duże łzy i potoczyły się po twarzy. Odwró-
cił się i zaczął pogwizdywać na ptaszki, chcąc
ukryć stan swego ducha.
Tak szli chwil parę, nie mówiąc słowa. Była
wzruszona i gorzko swych szorstkich słów żało-
wała. Może i było trochę słuszności w tym, co
mówił? Skąd ona może wiedzieć? A jednak czło-
wiek ten w parę tygodni zobaczył więcej, niż ona
w ciągu lat.
256
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
