Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Per Sivle - Vaar-von - Arbeideren
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
594
Og vinden han viftad so ender og gong,
alt medan soli i vester seig,
og gauken han gol, og sysvorti song,
og lærka ho trallad, imedan ho steig.
Og som eg daa gjekk der og ruslad so smaatt,
eg tykte, eg skynad deim alle so godt:
»du Per, du Per,
kuku! kvivit! tilleti! er du der!
Og kjenner du inkje ikvell, ikvell,
at livet det er daa det likaste lel?«
So andad eg ut av min barm so såar
den dauda-dumba i djupe drag,
eg dråk av den lufti so frisk og klåar,
og klinkad med livet, som liver idag;
eg nikkad til lauv og til gras og til blom,
eg trallad aat fuglo, so lunden gav ljom:
»han Per, han Per,
aa hei! hurra! tralala! han er her!
Og det kan han kjenna ikvell, ikveli,
at livet det er daa det likaste lei!«
Arbeideren.
Fra haanden til munden, idag som igaar,
se, slig var jo gjerne arbeiderens kaar.
For evner og yrke tilværelsen bød
ham mangengang neppe det daglige brød.
Og sæl vil han prises, om ei han gik træt,
om han uden bekymring fik spise sig mæt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
