Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
1 kamp mot rasjonalisme?!.
19
Hr. Kandidat Grundtvig har ladet trykke et aabenbart
Skandskrift mod den bele Staad af Religionens Lærere." stod det i den
klaga, sota vart send kancelliet, og soin Kapellan H. G. Klausen
var huvudmannen for.
Det vax tanken aa faa Grundtvig sletta av
kandidatlista. Paa den maaten kunde ein lettvint verte kvitt ein
brysam motstandar, so det kunde verte fred og ro i landet.
Saka vart send det teologiske fakultetet „til betænkning".
Professor Müller kom no i ei leid knipe. Han kunde ikkje
godt vere med aa klandre ei preike, han sjølv hadde gjeve
karakteren „udmerket". Heile denne røra slutta med, at
Grundtvig skulde ha ein „advarsel og irette sættelse", ikkje
nett for sjølve preika; men fordi han let henne prente og
soleis „syntes at røbe en førfængelig attraa, efter at gjøre
opsigt,." „Irettesættelsen" vart det heller ikkje noko større
av. Det varf. med, at Grundtvig maatte høyre paa, at,
rektoren paa universitetet las op eit kongeligt, vedtak av 5te
januar 1811 om, at han skulde ha ei skrape.
Grundtvig var i denne tid svært still og sturen.
Professorane trudde det var „irettesættelsen", som tyngde, og
trøysta honom so godt dei kunde. Det skulde ikkje verte
til mein for honom i framtida, lét dei, og han maatte no
ikkje gjere seg so vondt av det.
Men det var noko heilt anna, som Grundtvig i denne
tid gjekk og grubla paa, og som var grunnen til hans
mismod, enn dette med demispreika, „denne latterlige sag",
som lian sjølv kalla henne. Han fortel i „Kirkespeilet0
om dette.
„Jeg sad en Aften i Efteraaret 1810 alene i Walkendorfa
Kollegium og læste i Kotxebues Historie af Preussen, soin var
den nyeste over dette Land, og soin jeg, skjønt jeg dybt
foragte d K avnet, mente som Lærer i Historie af Pligt at maatte
benytte; men jeg var ikke kommen længere end til det trettende
Aarhundrede, da de tyske Kiddere iadtog og med Sverdet
kristnede Preussen; thi her havde Kotzebue plantet en af sine (Jift-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
