Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Norge.
247
men her berre som vitnemaal om det religiøse liv. At det
kunde gaa an tale med eld og varme om reint
menneskelege ting, skyn a dei ikkje. Alt som var av denne verda,
var synd. som ein maatte passe seg for.
Baade i form og innhald var det noko nytt, som fraa
1864 kom og sette merke i det norske folk.
Kaar ein les kultursoga, er det dei som liar etterlate seg
kunstverk og skrifter, ein ser mest til; kunstsamlingar,
bibliotek og arkiv hyser store aandsrikdomar, som komande
ætter kan byggje paa og suge næring av. Dei som
brakar det skrivne ord har den foreinun, at dei ikkje berre
kan faa. innverknad paa si samtid, men og paa ettertida.
Annaileis er det. med dei, som brukar det muntlege,
li-vande ord. — Dei faar ikkje sine tankar gøymde i
boksamlingar! ein ser ofte so lite til det dei har gjeve av tankar,
kjensler, aandsverdier. Og likevel kan dot hende, at det er
desse siste, som har kveikt mest liv, gjeve mest, varme og
sett (lei sterkaste merke otter seg. Ei einaste god,
kveikjande tale, ei av desse som slær ned i tilhøyrarane, so dei
ikkje kan faa fred for dei kjensler og tankar, som talaren
har bore fram, bar større aands verd enn 1(X) medels gode
bøker. — Og naar alt kjem til alt, er det betre aa ha ein og
annan av sine beste tankar gøymd i den varme livande
mannehug enn i boksamlingar og arkiv, sjølv om dette siste gjev
baade større ære og betre livebrød.
Det er stor skilnad paa den maaten kvar einskild pennens
mann verkar paa, men endaa større er skilnaden millom kvar
einskild, naar talen er om det livande ords menn. Det er
altid større skilnad millom kvar einskild i ei samling
menneskje enn millom fotografiar av desse. Paa eit
lærar-møte, som Ole Vig hadde faatt i stand (i 1845), var første
emne: „Om fordelen ved at bruge det levende ord i skolen".
Det var mange, som syntest, at Vig var for .ensidig", det var
for sterkt aa. kalle det skrivne ord eit daudt ord. — Men
Vig svarte med den grundtvigske setning: „Der er saa stor
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
