Som ein gudfødd tanke stig du imot himlen,
du stolte malm-tre i mitt fjellheims-tun;
det er som du frå skyi ned vil sanke
alle stjernor til eit diadem
i di kongelege hovding-krune.

Rak du stend på dine sterke røter
under torvi tvinna til ein runeskog
som skulptur-verk av eit stivna ormebol,
skapar-viljen storkna i ei kramperid
til løyndomsfulle runir, rita av ei magt
som alle universets klotar held
liksom leikor i si kjempehand.

Å var min vilje som di minste nål i styrke
var min tanke rak som stomnen din!
Var mitt hugsviv blankt som dine stjernedraumar
og mi sanningstrå som trassen i din hovud-burd!