- Project Runeberg -  Misterje /
116

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VII

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

Podrażniony, rozgniewany i oburzony, że
okropni pacjenci nie chcą słuchać jego przepisów,
doktór posępnie pił kawę. Jeszcze więcej drażniło
go to, że wszyscy przyglądali mu się w milczeniu.
Zajmijcie się czymkolwiek— rzekł w końcu—rozru-
szajcie się. Jednak po wypiciu kawy nieco się oży-
wił, przekomarzał się chwilkę z Dagny, i zaczął
żartować z przewoźnika, który go wiózł do chorych.
Zaraz jednak wpadł na przykrości, nieodłączne od
zawodu lekarza i więcej się jeszcze rozdrażnił.
W żeden sposób nie mógł zapomnieć nieporozu-
mienia z maściami: na każdym kroku ciemnota,
dzikość, zabobony i ośla tępość. Wogóle ciemnota
ludu jest wprost przerażająca.

— A jednak człowiek ten wyzdrowiał!

Doktór gotów był za te słowa rozszarpać Dagny
zębami. Wyprostował się. Tak, prawda, wyzdro-
wiał — lecz cóż z tego? Nie zmienia to faktu, że
ciemnota i dzikość wśród ludu dochodzą do ro-
zmiarów przerażających. Człowiek wyzdrowiał, pra-
wda—a gdyby jednak był spalił sobie skórę? Co
za sens bronić takiej bydlęcej głupoty?

To poniżające zetknięcie z wiejskim drągalem,
który wyzdrowiał, postępując wbrew jego przepi-
som, oburzało doktora najwięcej. Jego łagodne
zwykle oczy patrzyły z poza okularów z wyrazem
okrucieństwa. Błazeński wypadek zbił go z tropu.
Dzięki ślepemu trafowi oddano pierwszeństwo cyn-
kowej płytce. Dotknięty w swej godności nie mógł
zapomnieć tego zdarzenia, dopóki nie wypił kawy
a potym szklanki mocnego toddy. Wtedy rzekł
nagle:

— Słuchaj, Jetto, człowiekowi, który przyszedł
po mnie, dałem pięć koron—pamiętaj. Ha, ha, ha,
nigdy w życiu nie widziałem takiego zucha! Cała
tylna część jego spodni była wydarta... lecz co za.

116

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0126.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free