- Project Runeberg -  Misterje /
134

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

gdyby wszystkie wentyle odrazu otworzono na skle-
pieniu. Podpieram się na łokciu, nie zwracając
uwagi na to, że cygaro mi gaśnie; wytężam wzrok
w ciemności, lecz nic dopatrzyć nie mogę. Kładę
się znowu i słucham... doznaję wrażenia, że jakieś
dźwięki płyną ku mnie z oddali, słyszę cudną, o ty-
siącu tonach melodję, robrzmiewającą gdzieś wy-
soko w niebiosach. Muzyka ta nie milknie i wciąż
się zbliża, wreszcie rozlewa się tuż nademną, po-
nad dachem. Znowu opieram się na łokciu. Prze-
żyłem wtedy coś niezwykłego, coś, co mnie i dzi-
siaj jeszcze upaja... na samo wspomnienie owych
chwil doznaję dziwnej, nadziemskiej, wyszukanej
rozkoszy. Zdawało mi się, że spływa na mnie cały
potok drobniuchnych, oślepiająco jasnych istotek,
zupełnie białych... to aniołki, mirjady maluchnych
aniołków, które zdawały się padać z góry, jak
ukośne, oślepiające smugi światła. Zapełniają całe
sklepienie, są ich może miljony, płyną jak fala
z jednej strony na drugą, z dołu w górę i Śpie-
wają, śpiewająl... Są zupełnie nagie, i olśniewa-
jąco białe. Serce we mnie zamiera,... ze wszyst-
kich stron otoczony jestem tłumem aniołków, wsłu-
chuję się w ich śpiew... skrzydełkami muskają moje
powieki, siadają na włosach... przestrzeń cała na-
pełnia się dziwną wonnością, płynącą z ich otwar-
tych usteczek,

Leżę, oparty na łokciu, wyciągam ku nim ręce...
niektóre siadają mi na dłoni... wyglądają jak ple-
jada drżących gwiazdeczek. Pochylam się naprzód,
zaglądam w oczęta... i widzę, że te oczęta są ślepe.
Wypuszczam z rąk plejadę ślepych aniołeczków,
łapię siedem drugich, lecz i te również są ślepe!
Niestety, wszystkie były ślepe — cała przestrzeń
była pełna ślepych, śpiewających aniołków!

Leżałem bez ruchu. Widok ten pozbawił mnie

134

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0144.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free