- Project Runeberg -  Misterje /
200

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

zepsuł kilku niedorzecznemi słowami. Skończyły
się nasze rozmowy! Nie możemy się już widywać
ze sobą. Czemu, czemu pan to zrobił? Czemuż
nie mogłam tego przewidzieć? Tak! Tak! Teraz,
ani słowa więcej, proszę pana, ze względu i na
mnie i na pana! Pan widzi, że niczem nie mogę
być dla pana! Nawet nie rozumiem, jak pan mógł,
chociaż przez chwilę coś podobnego sobie wyobra-
żać! Teraz dosyć! Niech pan odejdzie! O, gdyby pan
wiedział, jak mi jest teraz ciężko! Jeżeli chce pan
wyświadczyć mi wielką łaskę, niech pan wraca do
domu i postara się z losem pogodzić. Nieprawdaż,
pan mnie zasmucać nie zechce? O Boże! Tak mi
przykro za pana, ale inaczej, przecież, postąpić
nie mogę!

— Więc mam się pożegnać z panią na-
zawsze? Naprawdę, widzę panią porąz ostatni?
Nie, nie, niech mnie pani posłucha! Obiecuję pani
być spokojnym, rozmawiać o wszystkim, tylko nie
o tym — a pani pozwoli, że się jeszcze zobaczymy,
nieprawdaż? Gdy będę zupełnie spokojny? Może
się zdarzy, że inni panią znudzą... Tylko niech
pani nie mówi, że dzisiaj widzimy się poraz osta-
tni! Teraz o nic więcej nie proszę! Czyż wszystko
ma być daremnym? Znowu potrząsa pani główką—
swoją cudną główką... Czyż, naprawdę, to niemo-
żliwe?... Nawet jeżeli nie chce mi pani przebaczyć,
niech pani powie „tak!...” niech pani skłamie, dla
mojej przyjemności... Przecież będzie mi tak źle,
tak źle, pomimo, że dziś rano śpiewałem! Tylko
jeden raz! Błagam panią tak usilnie, tak go-
TĄco...

— Ależ pan nie powinien prosić mnie o to!
Przecież nic panu obiecać nie mogę! Zresztą, do
czego by to prowadziło? Teraz, niech pan odejdzie,
proszę pana! Być może, iż się jeszcze zobaczymy,

200

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0210.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free