- Project Runeberg -  Misterje /
282

(1914) Author: Knut Hamsun Translator: Justyna Paszkiewiczówna
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XVI

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

=>. "gt "== - — m BĘ > 19301: ZPĘST

Pauza.

— Czy pan, istotnie, uważa, że dziś wieczo-
rem jest tak wesoło? |

— Jap Nawet nie mam pojęcia, co się tu
dżieje — odparł. Nie po to przyszedłem, aby się
bawić.

— Więc po cóż pan przyszedł?

— Wyłącznie po to, by zobaczyć panią... tak,
naturalnie, z oddali tylko, w milczeniu...

— Ach tak!... I dlatego pan przyprowadził ze
sobą damę?

Nie zrozumiał jej słów. Patrzał na nią, ro-
zmyślając nad tym, co powiedziała.

— Pani ma na myśli pannę Gude? Doprawdy,
nie wiem, co mam na to odpowiedzieć. Tyle mi
o niej mówiono. Latami całemi siedzi w domu sa-
ma, życie jej upływa bez cienia radości, bez naj-
mniejszego promyka światła. Nie przyprowadzałem
jej ze sobą... chciałem ją tylko trochę rozerwać,
ażeby się nie nudziła. Oto wszystko! Panna An-
dresen przyprowadziła ją do tego stolika. Boże,
jakie smutne życie ma ta kobieta! Nie darmo osi-
wiała...

— Tak... Spodziewam się jednak, że pan
nie przypuszcza... nie wyobraża sobie, że jestem
o pana zazdrosną? Pan się mylil... Dobrze pamię-
tam opowiadanie pana o jakimś warjacie, który
jeździł na spacery dwudziestu czterema powozami...
człowiek ten j-jąkał się, jak pan mówił, a potym
zakochał się w młodej dziewczynie, której było na
imię Klara. Tak, doskonale to sobie przypominam!
Klara go nie chciała, lecz również nie chciała go
ustąpić garbatej siostrze. Nie wiem, po co mi pan
to wszystko opowiadał—pan musi wiedzieć lepiej—
dla mnie to zupełnie obojętne. Lecz nie uda się panu
wzbudzić we mnie zazdrości — jeżeli do tego pan

282

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Fri Jan 12 03:45:30 2024 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/misterje/0292.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free