Norsk namneverk / 9 (1927) Author: Gustav Indrebø Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
	Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)

Skrivemaaten i hdskr.	Vanleg rettskrivning	Namni no
j Røyni bergum	í Reynibergum	Ukjent
j Giægnar ðal	í Gegnardal(i)	Gjengdal(en)
a Arna stoðum	á Arnastǫðum (nemneform: Arnastaðir)	Arnestad
j Mykla bolstað	í Mvklabólstað	Myklebost
j Sigða stoðum	í Sigðastǫðum (nemneform: Sigðastaðir)	Sigdestad

Den gamalnorske perioden reknar me varer ned til
ikring 1350. Ut heile denne tidbolken skreiv dei namni
berre paa norsk, kann ein segja. I hovudsak heldt dei
ved med det eit bil lenger ned igjenom òg. Men i det 15.
og 16. hundradaaret kom det eit stort umskifte.

I 1319 fekk me union med Sverike. Alt fraa paa lag
den tid tek det til aa syna seg merke fraa svensk i
skriftmaalet vaart. Til aa byrja med var denne
innverknaden sværande liten, so det er ikkje for vel noko aa nemna.
Etter 1350 og endaa meir etter 1400 tek svenske ord og
former etterkvart til aa syna seg tidare. Ein framskuv
fekk den svenske innverknaden etter 1427 daa dei fekk
eit birgittinkloster her i landet. Og han held seg sterk
ut gjenom heile det 15. hundradaaret. Endaa til i den
fyrste fjordungen av det 16. hundradaaret er det mykje
svensk i brev som vert utferda i Noreg.

Men daa var det longo eit anna maal som hadde
fenge meir aa segja. Det sigra til slutt yver baade norsk
og svensk. Det var dansk.

Innverknaden ifraa dansk tek til seinare enn den
ifraa svensk. Han byrjar ikring 1390. Det var ved dei
tider at dronning Margreta vart riksens «frue og rette
husbonde». Makti aat det danske maalet veks etter 1400,
serskilt fram imot 1450. I tidbolken 1400—1450 vart det
daa mykje maalblanding; det var tri maal som tevlde um
romet som skriftmaal i landet: norsk, svensk, dansk. Norsk
hadde framleides største romet, det var stor skil paa det;
og svensk var enno heller meir populært enn dansk. Men
aaret 1450 vert eit merke-aar. Daa stelte den norske

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>