Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
vilde gjera det paa same maaten, burde Stortinget faa til
ein ny kommissjon, av folk som hadde meir vyrding for
dei nasjonale kravi. Tinget burde slaa fast ein gong for
alle at dei ikkje vilde vita av annan skrivemaate paa
namni enn den som tok umsyn berre til uttala no og til
gamalnorsken. Men denne paaminningi førde ikkje
til noko.
Det kom eit anna framlegg òg i 1885 som me lyt
nemna her. Det var ikkje noko aatak paa
matrikkelkommissjonen. Men etter innhaldet sitt og den lagnad det
fekk laut det ogso minna kommissjonen um aa gjera
arbeidet sitt norsk. Framlegget heitte «forslag til lov om den
offentlige brug af vore folkenavne i hjemlige former».
O. J. Høyem sende det inn til Stortinget. Det er dagsett den
19. januar 1885.
Dette framlegget gjekk fyrst og fremst ut paa aa trygda
dei norske personnamni retten sin. For embættsmennene
var jamleg rangvise naar folk vilde ha borni døypte med
norske namn eller vilde ha namni skrivne paa norsk i
rettsdokumenti. Høyem fortel eit døme paa dette siste: ein mann
hadde fenge seg gard; men sorenskrivaren hadde gjort
ei skøyte og ein pantobligasjon ugilde i 1876 og ein
pantobligasjon att i 1884, berre for di han hadde skrive
namnet sitt Olav og ikkje Ole; fyregangaren aat
sorenskrivaren hadde funne for godt aa føra mannen inn
i panteboki og andre stader som Ole. Sorenskrivaren
kjende godt mannen — som er Høyem sjølv —, og visste
vel um at han sjølv kalla seg Olav. Mannen hadde klaga
til Justisdepartementet. Det hadde gjeve sorenskrivaren
paalegg um aa godtaka dokumenti so sant han kjende
mannen og visste at Olav og Ole var ein og den same.
Men sorenskrivaren hadde neitta aa bøygja seg utan han
fekk dom paa seg. Til aa hindra slikt, og alle slag
«trakasserier, drillerier og udgifter» for dei norske
namneformene skuld fyreslo Høyem at dei skulde faa ei lov um
bruk av norske personnamn. Ho skulde baade hjelpa til
so det kom meir med norske døvpenamn i kyrkjebøkene,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
