Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - LXXXII
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
102
LXXXII
Tidi er endelaus i dine hender, herre.
Ingen karm telja minuttane dine. Dagar og
næter skrid, og aldrane blømer og visnar
som blomar. Du veit å venta.
Hundradår etter hundradår går med å
fullgjera ein liten villblom.
Me hev ingi tid til å missa, og etter di
me ingi tid hev, må me kappast um høve
og heppa. Me er for fatige til å koma i
siste liten.
Og soleis fer tidi, med eg gjev henne
burt til kvar mann som klagar seg og krev
henne, og altaret ditt står tomt til siste
stundi.
Når det lid med dagen, skundar eg meg,
for eg ottast at porten din er stengd, men
eg ser det er tid endå.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
