- Project Runeberg -  Auktoritetsreligionerna och andens religion /
116

(1904) [MARC] Author: Auguste Sabatier Translator: Oscar Heinrich Dumrath
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - FÖRSTA BOKEN. Den katolska auktoritetsdogmen - 3. Tradition - Noter

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

116

49 Sid 102. Bellarmin har funnit den praktiska lösningen. Han
slutar sitt kapitel angående traditionens kännetecken med följande
triumferande slutsats (De verbo Dei scripto et non scripto, Lib. IV, cop. 9):
At omne defecit certa successio in omnibus ecclesiis apostolocis, præterquam
in Romana, et ideo ex testimonio hujus so/ius ecclesiæ, sumi potest certum
argumentum ad probandas apostolicas traditiones. Se där, hvarför man i
alla frågor måste vända sig till den romerska kyrkan allena.

50. Sid 103. Man känner Pius IX:s ord: »Z.« tradizione sono io«. Han
visade detta, då han 1854 kungjorde dogmen om den obefläckade aflelsen.

51. Sid 103 Histoire des Variations des Egl. prot., företal och
slutord. Se också: Premier avertissement aux Prot. Exposition de la
doctrine catholique, 2:0 ed. 1679. Conference avéc M. Claude.

52. Sid. 105. Schleiermacher, Der christi. Glaube, Einleitung 1821.
Jämför Marheineke, Das System d. Katholicismus, 3 vol , 1810—1813.
Hegel, Philosophie der Geschichte, Gesam. Werke, 1832-45; vol. 9

53 Sid. 105. Die Einheit der Kirche, 2:te Aufl., 1843. Symbolik
oder Darstellung d. dogmat. Gegensätze der Kathol. u. Protest-, 9:te
Aufl., 1884.

54. Sid. 105 Essay ön the Development of the christ. doctrine, 1848.

55. Sid 105. Perrone, Prælect. theol. II, ρ 24 och följ : Non
de-fuerunt tamen qui ulterius progressi, sibi in ecclesia quamdam veluti
incar-nationis continuationem videre visi sunt. Juxta hos, Christus Deus-homo
voluit in ea perfectam sui ipsius imaginem ac similitudinem relinquere, in
qua et per quam ipsemet vivere quodatn modo videretur ac nobiscum etiam
post visibilent suum in ccelum ascensum conversari . . . Dummodo hocc
rite intelUgantur prout natura similitudinis exigit quæ ad vivum resecari
non debent, nihil reprehendendum in iis conspicimus, imo ad ecclesiæ na·
tnram et constitutionem explicandam valde hane ideam (Möhler Symbol,
t. II, 5, 36) conferre existimamus eaque uti non abnuimus.

Ibid VIII, p. 30: Ecclesia infallibilis est quemadmodum infallibihs
est Christus, qui eain tamquam vivam imaginem sui ipsius atque perfectam
esse voluit, imo per eam quodammodo se in ferris usque ad consummatio·
nem sæculi perpetuare constituit.

56. Sid. 106. P. de la Barre. La vie du dogme catholique.
Auto-rité et évolution, 1898. Midt i utvecklingens gång och öfver dess
rörliga vågor reser man påfven ofelbarhet såsom den auktoritet, hvilken alltid
leder den katolska evolutionen i sanningens anda. Man ser icke, att
denna dogm om påfvens ofelbarhet själf är produkten, den senaste
produkten af evolutionen, och följaktligen med ödesdiger nödvändighet föres
med i dess lopp.

57. Sid 107. Perrone III: Ecclesiæ magisterio subordinata est
Scrip-tura et traditio, cum ejus tantum sit tum de veris ac genuinis Scripturis
earumque legitimo sensu, tum de veris divinisque traditionibus judicare.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sat Dec 9 02:14:10 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/andrelig/0126.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free