Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
En Siggi, frår og fyndinn,
Valt fram lijå eins og hjöl
I hverri viku köl hann,
Wi koinst hann ekki i skölann:
»Nei, litt’ å vetrar-vindinn!
i vaömålskjöl«.
18 9 (>
Vikatelpan.
Hlauptu ut å sundiö, sagöi eg viö snöt,
Ssektu hann Gråna, vertu nu fljöt!
Og léttfaett sem hindin ’un hljöp å skeiö’ —
En heimkoman dvaldist. Eg tafinn beiö
Og stundirnar taldi, J>aer mintu svo mjög
A mannanna spilling, å dömsvald og lög,
Aö siöferöispési um hegning og hefnd
Varö hugur minn — rogginn sem kirkjupings nefnd.
Svo loks er hun hestinn i hlaövarpann dreif
Eg hljöp til og af ’enni tauminn preif.
»Wi veröur stelpan pin, kagstrykt i kvöld,
IJvi kaRringarleysiö faer makleg gjöld«.
Hun hrökk viö, og mielti viö sjålfa sig:
y>JE, sölaruppkoma, pu taföir mig!«
Eg gsetti min ekki, en glolli pvi aö.
En gall Jjö viö snuöugur: Hvernig var paö?
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>