Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Menn segja, að hann vetur sé sinkur á gull,
en samt hafði nátthélan grá
Með silfurvír baldírað barminn á hlíð
inn bjarkgróna, og skógkögra um á.
— En framúrleg sýndist og svipdauf hún jörð,
því sumarsins blómskrúð var mist.
Sem ríkilát æskuvon rýrnar af því
að rætast í ellini fyrst —
Öll fjöll voru gaddhvit, og grimmlegust þau
sem gnæfðu yfir bygðinni hæst.
— Á jökla þá legur ið harðasta hjarn,
sem himninum teygja sig næst.
Við sólar-ris loksins komst lest vor af stað;
um lægð út úr dalnum hún skreið;
Sem ranghali í víðari veraldir út
mér virtist sú hlykkjótta leið;
En smámsaman víkkaði; von bráðar reis
upp vestrið með fjallgarðinn sinn.
En austrið stóð opið sem hurðarlaust hlið
í himin og víðlendið inn.
Hver hlutur rann mót mér á hlaupandi ferð
og hentist í hvarf út á slóð —
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
