Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Það andlega svefnmók um síðir ég sleit.
Til sængur um miðnætti gekk.
Í rúm með mér óboðin Andvakan sté,
svo augunum lokað ei fékk.
Í herbergi næsta — að þiljan var þunn
og þrönghýst, ei vöruðu sig —
Þeim hjónunum varð ekki værara en mér,
þau vöktu og töluðu um mig.
Það leit út sem prestskonan hefði í það hnýst,
hvort heiðarlegt orð færi af mér;
Í dylgjum hann gegndi, sem glæpanöfn ljót
að géta um hann veigraði sér;
Í dómnum hans milda um eðlið mitt alt
var óknytta getsökum lætt,
Í sérhverri afsökun ásökun var
sem eitri í kaleikinn bætt.
En hún fann oft agnhnúa á ályktun hans —
hann espaði hótfyndni sú.
Það var sem hún hikandi hlýddi á það alt
með hálfvolgri, efandi trú,
Því sambúðin hafði það kannske’ henni kent
i kyrþey, en stöðugt og jafnt:
Að prestvígslulaust verða mennirnir menn,
að menn eru prestarnir samt.
— Og fyrir svo veglynda vantrú ég gat
með vináttu hönd hennar kyst,
Ef hefðum ei einlægnis innileik við
með ólgunni úr blóðinu mist. —
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
