Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
328
ráðast (0. S. 162, 8). ef hann réttir við ok gror fyrir
tungu-stúfinn, þá kømr mér þat í hug, at hann myni mæla (0. S. 250f
21). hygg ek, at margr myni þá lauss við flokkinn, ef hann sér
heim reyk eða loga til húsa sinna (0. S. 205, 16). ætlar þú, at
betri fori muni gefast við Ólaf en svá sem nú er (0. S. 213, 30).
ek ætlag, at ek muna eigi þurfa til at taka þeira svara (0. S.
59, 10). fjör sitt láta, hygg ek, at Fáfnir myni (Fafn. 22). hyggr
þú, at þú munir hér draga fram kaupeyri þinn (Mork. 4, 8).
þat er hugboð mitt, at ek muna eigi taka fleiri sóttir (Jomsv.
68, 7).
b) Præs. ind. af munu.
þess vænti ek, at þú munt enskis þess spyrja, er heimskligt
er (Kgs. 18, 16). þess vænti ek, búandi! at guð mun leiðrétta.
skaða þinn (0. S. 203, 15). vér væntum, at hann man koma brátt
til vár (0. S. 109, 20). muntu því trúa, at hann mun eigi Ijúga
nú it fyrsta sinn (Sn. E. I 140, 23). máttu svá ætla, at
vand-skipaðr mun þér vera stafriinn í stað hans (Mork. 47, 35). þat lízt
mér, jarl! at ek man hafa þik at trúnaðarmanni þar fyrir vestan,
hafit (0. S. 99, 23). eigi þurfta ek þá hluti hræðask, er nú
hræð-umk ek, þat at mín upprísning man vera hvárki góð né fögr
(Hom. 194, 11).
5. Efter hovedverbum i fortid betegnes det /remtidige ved
imperf. af munu (konj. eller ind.) 1
a) Imperf. konj. af munu.
var þess ván, at fylkingar myndi bregðast í hergöngunni (0.
S. 215, 17). vænti hann, at flestir myndi vera, ef hann komi
sjálfr til (0. S. 97, 8). þeir hræddust mjök, at úvinir konungs
myndi fara ok rannsaka húsit (0. S. 225, 2).
leitaði þeira málsenda, er hann vænti, at konungi myndi bezt
þykkja (0. S. 167, 9). kom þat ásamt með þeim, at þeir hugðu,
at konungr myndi vilja spyrja eptir um þau tíðendi (0. S. 138,
1 I imperf. ent. af munu er konj. og ind. enslydende; i flertal synes i
dette tilfælde begge modi at forekomme omtrent lige hyppig.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
