Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
342
þar sem sumir segja hann sé heygðr (Isl. S. L 36, 20).
sagði hon, at Heðinn væri búinn at berjast, ok ætti Högni af
honum øngrar vægðar ván (Sn. E. I 434, 1). segir, at þá skipti
straumum, ok mál væri at sigla (0. S. 136, 19; sé ogsaa § 36
a) og b).
Anm. 3. Ligesom efter meningsverber (se § 32 ánni. 2)
kan ogsaa efter udsagnsverber bruges akk. med inf., navnlig naar
subjektet kan indesluttes i hovedverbets reflexive form, eller
verbet er vera med følgende prædikatsord. Hyppigst bruges akk.
med inf. efter kvéða, segja, kalla, láta, telja; i oversatte skrifter
er ogsaa i dette tilfælde akk. med inf. hyppigere end ellers.
þóat nökkurr segisk hafa trú (Hom. 4, 8). Pórr kveðst vilja
róa myklu lengra (Sn. E. I 168, 18). lézt mega oxla sér fé af
bauginum (Sn. E. I 354, 7). kölluðust vera konungsmenn (0. S,
143, 34). þeir kváðust mundu miðla honum þriðjung af lausafé
(Jomsv. 59, 5). Sigurðr kveðst vildu biðja konu handa honum
(Jomsv. 59, 27). lézt þat til mundu vinna (Mork. 2, 1).
nú köllu vér fyrir því þá hluti lygilega vera (Kgs. 19, 7).
Sigurðr kvað vera Ingibjörgu (Jomsv. 59, 29). hon kvað vera
höfuð Haralds konungs. Palnir kvað betra en eigi dreymt (Jomsv.
60, 5\ sagði mik þá eigi félausan, ef ek ætta hringinn (Mork.
65, 10). sagði Sigmund vera úbottan (Nj. 45, 79). kölluðu þat
somdarför mikla vera myndu (0. S. 127, 26). þeir kváðu hann
myndu vera virkðamann (0. S. 152, 12).
þér kvádut sólina skjótara vaxa norðr hingat en suðr þangat
(Kgs. 15, 29). kvað hon þat eigi sama at gøra mein jarli, ok
kvaðst mundu fá til betra ráð (Jomsv. 57, 11). jarl kvaðst eigi
til svívirðingar gørt hafa, heldr aðra hluti til bera (Jomsv. 57,
13). kvað bana Palna vid liggja (Jomsv. 59, 31). töldu Olaf
konung hafa veitt sér þessi fullræði (Mork 65, 25). taldi eigi lengr
hafa settan verit, en meðan þeir lifði báðir (Mork. 124, 3.). hon
kallaði betri menn úbotta liggja margstadar (Nj. 36, 85).
þeiri svá göfuglegri bon játti ek mik gjarnlega týja (Hom.
2, 3) án þeirar algørvi sannar Pall postoli ekki mega guði líka
(Hom. 4, 17). hann sýndi ekki mega stoða pínslarváttorð (Hom.
5, 1). veiti maðr veslum þat, er guð hét sik myndu gjalda (Hom.
30, 4). segi engi sik eigi mega varð veita við hórdómi (Hom. 34,
2). trú vár játir hann sitja til hogri handar guðs föður (Hom.
74, 24).
§ 38. Konjunktiv sættes i sætninger med at efter udtryk,
som betegner
a) det kan hænde, er muligt, kan saa være (maaske);
b) det er langt fra, mangler meget (noget) paa, er nær ved.
a) kann vera, at oss takist annat sinn betr til en nu (O. S.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
