Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Häfte 4 - Om brugen af konjunktiv i Oldnorsk, forts. (M. Nygaard) - - III. Substantiviske bisætninger (substantiviske atsætninger; spørgende bisætninger)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
343
29, 7). vera kann þat, at þú sér ættstorri en hon (0. S. 14, 4).
vera kann, at þar komi, at þú ráðir fyri skipunum (0. S. 64, 6).
nú kann vera, at ek verða konungr (0. S. 70, 24). vera kann þá,
at ek hafa mælt ekki varliga (0. S. 114, 18). kann vera, at þeir
dvelist í dalnum (0. S. 220, 27). kann þá vera, at hann fái þér
menit (0. S. 136, 16). vera kann þat, at þú vilir sættast (0. S.
216, 12). vera kann, at eptir makligleikum sé, ok hafi hon svikit
mik (Mork. 123, 22). kann þat ok vera, at nökkur vánd vættr
hafi lagzt á þat fé (Jomsv. 77, 29). kann vera, at þér þikki nú
eigi verra en síðar (Jomsv. 65, 33). eða kann þat at vera, at hann
sé af andligum hlutum (Kgs. 33, 9). þóat þú vilir eigi þetta, þá
kann vera, at brátt vandræði liggi á þér, ok þurfir þú eigi lengi
at bíða (Mork. 5, 6). cfr. síðan kunnu þeir atburðir at verða, at
þessar æðar eða holur verði fullar af vindum (Kgs. 34, 18).
vera má þat, at konungs menn hafi vel fram gengit (0 S. 222, 7).
vera má, at þú vilir hefna hans (0. S. 191, 35). vera má þat,
konungr, at þér sé nú bona mest þörf (0. S. 206, 31). nú má
vera, at þú ráðir þessu (0. S. 54, 19). vera má, at þat þykki
nökkur hvíld í lángri roðu (Kgs. 18, 12). má, at hana hendi eigi
slík úgipta í annat sinn (Nj. 13, 28).
verðr at fví, at þú svarir (Hom. 24, 11: forte dicis). verðr
at því, at nökkurr mæli svá í hugrenningu (Hom. 76, 22). cfr.
Hom. 25, 5; 35, 5.1
Anm. 1. Sjelden indikativ i slige sætninger.
kann þó vera, at þrondir skulu svíkja hann (Fl. III 262, 5).
vera má þá enn, at eigi eigum vér kyrrsetu í sumar, ef kynit
hans digrbeins er komit í landit (Fl III 264, 19).
Anm. 2. Forskjelligt fra Ovenstaaende er, at naar der efter
udtryk som "det hænder, indtræffer" betegnes et (indtraadt eller
oftere Indtrædende) faktum, sættes indikativ:
þá kann þat at henda blauða menn ok oskufulla, þá sem
eigi hafa fyrr í her komit, at þeir láta vit sitt (Kgs. ’27, 21).
kann ok þat vera, at hann drepr iðuliga mikinn fjölda af þeim
(Kgs. 29, 18). þat verðr ok iðuliga, at tveir vindar rísa upp í
1 Men Hom. 83, 24: verðr at því, at nökkurir spyrja (Hom. 83, 24, hvor
udg. retter til spy ri).
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
