Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Udeladelse af subjekt; "subjektlöse" sætninger i det norröne sprog (den klassiske sagastil) (M. Nygaard)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Nygaard: Udeladelse af subjekt. 17
seglin (Flat. II 15, 36) heldu þeir svá sudr med landi, at
sjár var í midjum hlidum edr stundum vatnadi land (Flat.
II 269, 20).
d) sjælelige indtryk, forestillinger, sindsbevægelser og
ytringer deraf:
hitt er satt, at bu9ndk9rlum skaut skelk í bringu (Eg.
35, 16) sló ótta í lid heidingja (OH. 243, 16) svá sem vit
hans óx, þá dregr óttann ór brjóstinu (Flat. III 410, 7) sagdi,
at þá hafdi tekit bryningunni (OH. 145, 39) fýsir þik til
n9kkurra manna at fara (Hkr. 673, 3) minnir mik hinnar
konunnar (Hkr. 673, 19) brá þeim mJ9k vid (Nj. 44, 76) setti
at honum hlátr, ok brá honum svá vid, at hann gerdi Í9lvan
í andliti (Vigagl. 7, 98) hof honum heldr upp brún (Eg. 39,19)
GKidrúnu setti dreyrrauda (Laxd. 113, 5).
Saaledes hyppig: mik dreymir, vænir, varir, væntir, vættir,
uggar, grunar, tídir.
e) tilskikkelser, vendinger, tildragelser, afgjörelser, som
skyldes Skjæbnen, tilfældet eller tingenes gang;
hann fór austr, ok gaf honum eigi austan (Nj. 41, 79)
nú hefir honum gefit missýni mikit (Flat. I 552, 14) nú geir
vel til (Mork. 40, 34) ef fund várn berr saman (OH. 38, 33)
leid þeira bar svá til, at þeir skyldu þar yfir fara (Eg. 76,12)
þótt þetta vandrædi hafi nú borit oss at hendi (Eg. 7, 20)
jafnan berr mér mart á góma (Mork. 39, 18) þat berr til
þess (grunden dertil er Hkr. 682, 25) svá bar til einn dag,
at Brandr safnar m9nnum (Flat. I 552, 21) þá tók at snúa
mannfallinu upp á lid jarlsins (OH. 40, 18) sneri þá
mann-falli í Hd Kirjála (Eg. 42, 9) dró seint saman med þeim
(OH. 137, 12) dró til vanda um samfarar þeira (Nj. 6,106)
er þat líkara, at hér dragi 9drum hvárum til bana (Nj, 92, 25)
hér slær í allmikil úefni (Nj. 145, 96) laust .þegar í bardaga
mikinn med þeim (Nj. 86, 9) konungr var svá reidr, at þeim
hélt vid váda sjálfan (OH. 168, 37) þótti m9nnum eigi þat
midr frá líkendum, hvernig skjótt ruddi samnadinn, þá er til
ARKIV FÖR »ORDI3K FILOLOGI X, NT FÖLJ» VI. Q
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
