Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Hægstad: Anmälan. 221
sonantisk u, som me ser av huast 374 for Tmaftst (og me kann
leggja til huitan 376 for huitan) kann me i Norig paa Vestlandet
ettervisa i fyrstningi av 14de hundr. At me likevel med Jakob-
sen hev rett til aa kalia alle desse former for merke etter gamalt
færöymaal, naar me finn deira, i færöybrev, er sjölvsagt; med um-
syn paa yvergangen hu til Jeu framfor vokal held eg det dessutan
prova ved ordet huiguvik i skipnaden um tingfarartollen, at denne
yvergangen var kjend i færöysk i alle fall umkr. 1400.
Umfram desse maalmerki hev vel ogso former som vær 4714
ofl. (for vêr pron.) og den privative partikel o- (4810) i desse brevi
sin næmaste grunn i færöymaalet, men dei veg ikkje rett mykje
i denne samanheng.
Alle dei trygge færöyske maalmerki finst i dei brevi som er
avskrivne etter færöyske upphavsbrev. Og med di desse maal-
merki er so faa etter maaten mot dei norske, dreg eg ut at det
er ei norsk hand me hev fyre oss. Brev no. 4, som er avskrive
etter eit upphavsbrev fraa Vidareide, er likevel i det heile og store
so fritt for framand paaverknad, at det gjev ei tolleg god pröva
paa færöysk fraa 1404.
Transskriftabrevet av færöylagmannen Jorundur Skogdriffsson
med 2 vidissar (sid. 49—52) er skrive 1479 i ei millomnorsk maal-
form som me ofte raakar paa i bergensbrev fraa slutten av 14de
hundr., og som me kann fylgja frametter mesta til 1500. Ogso
denne formi er ei yvergangsform fraa eit eldre sudvestlandsk maal-
före, som hev merkt seg ut millom anna ved endingsvokalar i og
u} i brevet si maalform e og u.
Det sjeldsynte namnet Skógdrífr, som eg berre hev funne i
diplom fraa Yest-Agder fraa det 15de hundr., og som venteleg
enno berre liver paa desse kantar i namnet SJcoddri (sjaa Aasens
Navnebog) tyder paa at Jorund Skogdrivsson eller ætti hans hev
vore fraa denne landsluten. Men maalformi i brevet er truleg
lærd i Bergen.
Namnet paa Færöyarne, som i eit av brevi um Gudrun i
Husavik fraa 1405 (sid. 45 i Dipl. Fær.) enno vert skrive Ferceyum
(dativ), er i brevet fraa 1479 skrive Fførøumh. Alt i det 14de
hundr. hadde namnet vorte saraandrege til Færium, som sidan
vart Førjum paa grunn av samansett w-ljodbrigde — labial fyrste-
konsonant og endingi um- (jfr. Förream Dipl. Norv. X II, s. 163,
Munkeliv 15de hundr.). Av Førjum hev den nyfæröyske formi
Førjun (dat.) vakse fram; i nom. er det Førjar, i gen. Førja.
Enno aar 1600 vert skrive ”aa fÖrrium”; er denne skrivemaaten
paalitleg, skulde yvergangen til forrai med rø for m i endingi ha
gjenge for seg i heller ny tid.
(gingo Sogn 1411, ginghet Jæderen 1487); tik it finn me i eit fragment av
Kongespegelen fraa umkr. 1300 (Fragment TJ i Det norske riksarkiv). Yver-
gangen au til oy i ord som daud er derimot ukjend; naar dei sumstad i
Sunnhordland og Ryfylke segjer dåyjen for gn. dauSinn, er dette aa stella
saman med håjen for haugjen (hauginn) og dilike former.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
