Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Björn M. Ólsen, Um nokkra staði í Svipdagsmálum - II. Fjǫlsvinnsmál
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
Björn M. Ólsen: Svipdagsmál. 15
að tákna það, sem eitthvað stendur á, t. d. standa grunn
Grág. Sthb. bls. 5147, NgL. II 1474, standa jǫrð Mǫttuls s.,
Kbhavn 1878, bls. 2404 [1]. Nafnið Veðrglasir hefur höf.
auðsjáanlega búið til sjálfur, því að honum hafa ekki fundist
orðin en hann stendr Veðrglasi vera nógu ljós, og bætir
því við skíringunni: á meiðs kvistum Mima, til að sína, að
Veðrglasir tákni efri hluta meiðsins.
Í síðari vísuhelmingnum higg jeg að leiðrjettingarnar
pryngr og Sinmǫru hafi hitt á hið rjetta.
Í 5. vísuorði virdist øróf saman (í tveim ordum; svo í
C) liggja á bak við alla leshætti handritanna. Ørofsamr,
adj., hefur vist aldrei verið til; að minsta kosti kemur það
hvergi firir annars stadar. Hins vegar þekti höf. Svipdags-
mála øróf úr Vafþrúðnismálum (291 og 351), því að endur-
minningar úr því kvæði vaka oft firir honum.
Í 6. vísuorði filgi jeg þeim handritum, sem hafa Surtar.
Vísuhelmingurinn verður þá þannig:
einum ekka
þryngr hann øróf saman
Surtar Sinmǫru.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
