Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sigurd Kolsrud, Um e og æ i cod. Holm. isl. membr. no. 34 in 4to
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Kolsrud: e og æ i cod. Holm. 34 qv. 291
Jfr. hermed verknaden av n paa ç (3), men og desse
orda: retnæmer 38 b1
9 o. fl.; for næme 58 b10; upp næmt 10 a*a
— (med 2 nasalar), eller med næfrar 60 b3.
9. Av denne etterrøknaden ser me at boka er aa lita
paa der det gjeld aa avgjera kvaliteten av e- og «-ljodane.
Det syner seg og at endingsvokalane skifter stødigt etter dei
funne reglane. Det er nokre døme paa o for u etter ç:
hvsso marger 10 b2
8 — huHo 42 b2
8 — tekio en 46 a2
7
— hvara tveggio 58b2; (gera bar jamt gere og gerom,
t. d. 41 a12; gere 40 b1
4
, men gerir 71 a3, gerdi 22 b2
5geri 49 b12
o. fl. ; gerezt 89 b2
5
) — ; men dei er so faa at dei kan ikkje
skipla resultatet4
).
10. Etter Ross har me i ny nordvestlandsk eller F yr-
dem aal (Norske Bygdemaal X II (1909) s. 4 o. fl.) eit ljod-
skifte som liknar sers mykje paa dette i den gamle nord-
vestlandske boka. Døma er fraa Sunnmøre: væv, pi. vçvja,
hæs — Msja, sjæl — sjçlja, hær præsens av å hçrjd, vær
— å verjd, læm 9 — Içmjd, tæm’9 — tçmjg. Han segjer at
”ein fylgjande j styd e so ban held seg i e”; soleis vçkkjg,
tçkkjg med ç, men hærCdd, djævyg’d med æ (jfr. at veckia,
peckia i codex hadde annan e-ljod enn henda, gengr).
Han segjer um Y ossem aal (N. Bygdemaal 1909 s. 120)
at e er ve ell é, helst der som ein i-fengen granneljod jam-
nar e’en innte seg; mest høver dette paa Yoss (men de
geld i noken mun dei fleste maali baade her og annstad i
lande)”.
Fraa R ygem aal (N. B. 1909 s. 97) har han dømet
hæs — Msjar.
Fraa Hægebostad av Y est-egdem aal (N. B. 1909 s.
67) har han vçnja — væn’9, tçmja — tæm’9, çmja, s$mja\
*) Det kande endaa vera verdt aa jamføra med skiftet millom <si og
ei. Men det er, am det elles er raad aa finna nokon regel, heller den styd-
jande konsonanten som har noko aa segja der, soleis at det sjeldan vil vera
æi fyre g og n, — og ikkje vokalen i næste staving.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
