Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
166
sommergledene. Karl-Vilhelm og Elsa hadde tatt
sig en tur til Vestlandet, slått sin korte ferie
sammen; men Otto Brun og Høidals stakk innom
rett som det var. «Husker du?» spurte
Minken Lars, og Line sin kamerat. Alle slags gylne
tråder hadde sommeren spunnet mellem parene.
Og Knut lot sig lokke ut av sin kjære taushet med
små spørsmål, han også, fortalte på sin korte,
tørre vis pussig om gamlelensmannen og alle dyrene
på Brandrud. Rede i smilet, med tørstige øine tok
Hanna Mowitz mot hvert ord, og forvarte det.
Bare Alv satt byblek og blev en sinke i dette
fri-luftskompaniet — prøvde hevde sig med siste
by-nytt, men blev skånselsløst (syntes moren) satt
på plass av Otto: «Vet du ikke, å en sjaktel er,
gett? Du skulde være fordekksgast en sommer du,
gett?» — Næste år tar kanskje Lines mann ham
med sig i kutteren på seiltur . . . Hanna tenkte det
og bet både tråden og tanken av i det samme.
Begynte hun å spekulere i velgjerninger?
Midt under alt dette, en blank augustmorgen,
blev Bergerklokken hentet av Alv og to mann fra
Schnercks forretning. «Jeg har ham næsten på
kroken, mor,» sa gutten gledestrålende, «men vi må
ha klokken, så han kan gå og se på den og bli
litt varm, skjønner du».
Hun skjønte det. Og en operasjon er en
operasjon. Dess før overstått, dess bedre. Hun fulgte
folkene ned begge trappene og mante dem til
forsiktighet. Innefra den gamle kassen kom små ulyd
og stønn — det var pendelen, som hadde mistet
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
