Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
FÆRØISKE FOLKESAGN.
179
klædini åf honum og fclåkadi likid i eina å, undir Tippafossi. Hann
fér nu at leita eftir soninum, sum vår kropin nidur å eina torru i
gjånni; Ormur hættadi sår ikki at fåra oman eftir honum, Uat hår rår
illgongt og bratt; hann tok at velta grot nidur å dreingin, so at ein
stérur steinur åt endanum kom å hann og ték hann tit åf torvuni; hann
datt deydor nidur i ånna. Ormur kreyp oman og ték klædini åf honum,
legdi tey og ærina å hestbåkid, setti seg omanå og reid so heim. Hann
vår médur og legdist at sova, men ropadi bart i dreymi: Jriædini liggja
undir kvdrnini, og kropparnir undir Tippafossi”. Htiskallarnir hoyra
hetta, rannsåka undir kvornini, og finna hår klædini, sum teir kendu^
at Oyrabondin og sonur hans hovdu ått; tey véru smurd 1 blédi. Teir
fåra nti inn til Tippafoss, sum er um ein Qérding upp åf Skålabotni
(I titnording åf honum); hår finna teir bondan og son hans dripnar og
naknar. Hesi tfdindi bera teir sum skjélast til logmans; logmådur
stevnir Ormi, logrettismonnum og ollum vitnum inn å Stevnuvål, sum
vår tingstådur bjå Eysturoyingum; vålurin liggur ein Qérding nordan firi
Skålabotn millum fjårda (Skålafjordur og Funningsfjordur). Hår komu
mangir såman at vitna iméti Ormi; Funningsbondin vår staddur hjå,
men hvoija ferd logmådur spurdi hann, vendi bann båki til og vlsti
tid fingrunum a Orm; bann tordi ikki siga frå nokrum ella vitna, tiat
hann hevdi svorid Ormi tåd, so sum frå er sagt ådur. Ormur såt
stillur å tingstådinum, til tess logmådur kunngjordi domin; allir ldg—
rettismenn hildu tåd vera ivaleyst, at Ormur vår bånamådur
Oyrabond-ans, og domdu hann ti til deyda. Men tå id logmådur Tildi lysa démin
og segdi: åf sonnum ætlum vær teg hava verid hesum monnum åt
båna..., ta sprakk Ormur å fetur, ték hest sfn, og tvisporandi fér hann
sudur imoti Skåla. LSgmådurin sendi nti trfggjar teir raskastu
logrettis-mennirnar eftir honum å teim betstu rossum, bår véru stodd; bann
beyd teimun at tåka Orm livanda ella deydan. Teir véru Ormi so nær,
at teir alltid hovdu hann i eygsjén; tå id teir véru ein fjérding frå
Skåla, legdist ein hestur firi hja teim, og måtli mådurin, id såt å
honum, nå ganga. Nåkad nærri bigdini å Kumlabarmi datt annar hesturin
undir einum odrum ldgrettismanni, og tfidji hesturin feil å Héraheidum.
Ormur så hetta og reid nti beina leid til fjalls, men å Valsbrekkuni
legdist hestur hans firi, og orkadi ikki longur at bera hann. Ormur
helt Tid at renna upp å fjallid; men ein åf logreUismonnunum Tår
treystari og Tann Tæl inn å hann; å Selatrådskårdi vår hann so nær,
at bann fekk drigid knfvin upp tir slfdranum, kastadi seg framm å Iméti
Ormi og fekk soleidis skorid bålsinuna ivir å odrum fjtinum; Ormur
feil ta til jårdar. Teir téku bann og logdu hann å ein hest og féru
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
