Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
108
Det er da heller ikke hyggelige minder, han
har fra sit kontor i stortingsbygningen. Han
skildrer dem i „Kolbotn-Brev":
„Nakne murveggir; eit tungt gult skaap; tvo
tunge gule pultar; tri tunge gule trestolar; ægte
norskt arbeid altihop, fjellmannsverk, grovt og
sterkt, utan all freistnad paa stil eller stas; i
den eine kroken ein høg svart jønn-omn; attmed
den ei vedkasse ihopspikra av fjøl-endar og
yvi-smurd med brun oker. Høgt oppe i den eine
veggen tvo vindaugo utan gardin; gjenom deim
hev eg utsyn til Christian Friele.
Denne mannen hev med sitt „Morgenblad"
bøie i Øvre Vollgata millom vaskekjeringar og
anna rart; og jamt naar eg kjem aat vindauga og
skal sjaa ut, so er det framsida eller baksida av
Friele eg fær augo paa. Det er ikkje stort
um-skifte, skulde eg tru! Med flossen i nakken og
ei liti pakke under armen stabbar han i veg paa
sine podagrabein idag som igaar og imorgo som
idag; han skjer tennar til alt og vert meg meir
og meir til ei ikjøting av sjølve Kristiania".
Her paa Kolbotn føler han sig fri og lettet
for de mange by-sorger. „Nu er jeg liksom
menneske igjen", skriver han til Jonas Lie, —
„tater, boheme, fillefant, min egen herre, behøver
ikke at ta hatten af for Sivert Nielsen engang;
er knapt nok stemmeberettiget — uden som
myrmand! Jeg vilde være bare glad og tilfreds,
dersom der ikke var nerver og dovenskab til i denne
verden. Var jeg fuld arbeidskar som Du! — jeg
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
