111 (Arne Garborg. En livsskildring)

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>

Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

111

folk, som vil fraa kvarandre, er utruskap", lo
Mark Oliv; og me lo alle.

Daa middagen var fraa-seg-gjord, gjekk brur
og brudgom heim i Pilestræte og pakka kuffertar.1

Klokka nie næste morgonen var me med alle
vaare tølur umbord paa toge, som skulde til
Øysterdalen. Det ringde og peip; døri vart stengd;
me gjorde lang nase til Kristiania og sa „Bæ!" —
og i veg bar det.

Farvel, du dygdesure,
du dygdearme by!
me dreg tilfjells og byggjer oss
eit reir uppunder sky.

Me dreg tilfjells og byggjer oss
eit reir uppunder sky;
farvel, du dygdearme,

du dygdesure by!

Saa sitter da Arne Garborg og frue deroppe
i højfjeldet, mens det „ute i skogen susar langt
og tungt, av regn og vind, av bekkir og bar, som
ei verdenssorg.

Ja denne skogsusen. Denne lange, ævuge tone
av tre, som svingar i vinden; av bekkir, som
aldri vert trøytte; av Einundfossen i sitt myrke
djuv; av høgfjellsvinden upp-um toppane paa
einslege tindar, som sting seg upp i himilen og
spyrr, kva dei skal staa her for i dei lange
verdsens tidir!

1 Det var ikke mange eiendele, Garborg førte med sig.
„Noget av det vigtigste blandt hans tøi" — fortæller fru
Garborg —„var en serviet, som bar mærket „Grand Hotel"."

<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>

Project Runeberg, Sat Dec 9 02:59:26 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >> https://runeberg.org/arnegenliv/0125.html

		Arne Garborg. En livsskildring / 111 (1914) Author: Erik Lie Table of Contents / Innehåll \| << Previous \| Next >>
	Project Runeberg \| Catalog \| Recent Changes \| Donate \| Comments? \|