- Project Runeberg -  Svensk-tysk ordbok /
992

(1928) [MARC] Author: Carl Auerbach - Tema: Dictionaries
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - R - rutformig ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has been proofread at least once. (diff) (history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång. (skillnad) (historik)



rutformig – 992 – rycka

rut‖formig, a. gewürfelt, rantenförmig.

        -ig, a.

                gewürfelt, würf[e]lig, kariert.

rutin, -en, O, Routine, Gewandtheit,

                Erfahrung f.

        -erad, p. a. routiniert, gewiegt,

                gewandt.

rut‖kremla, bot. Russula virescens grünlicher

                Täubling.

        -nät, Gitternetz n. fot. Rasternetz n.

        -papper, se -at papper under rutad.

                rutsch, F 1, oböjl., se fart 5.

                2. -en, -ar,

                Spritzfahrt f.

        -a¹, intr. F rutschen. – Med beton.

                adv. ~ av till Berlin e-e kleine Spritzfahrt

                nach B. machen,

        -bana, Rutschbahn f.

                Rutschberg m.

        -segel, brandkår Rutschtuch n.

rut‖sopp, bot. Boletus chrjsenteron RotfußrÖhrling

                m.

        -staket, Gitterzaun m.

rutt‖en, o. faul, verfault, -na förhållanden

                verrottete Zustände; ~ halm, -et, ägg faules

                Stroh, Ei; inte vara värd ett -et, lingon, se

                lingon) ~ ända in i kärnan darch und

                durch faul, om trad kernfaul,

        -enhet, "Fäulnis,

                Fäule f. bildl. Verrottetheit f.

        -na¹, intr.

                faulen, verfaulen, vermodern, i ~ om Hk

                verwesen. – Med beton. adv. ~ avy ~ bort

                verfaulen. ~ ned, ~ upp verfaulen, vermodern.

1. ruv|a, -are, -or, Schorf m. Kruste f.

2. ruva¹, intr. brüten. I hans sinne ~de oro

                och harm in seinem Herzen regte sich

                Unruhe und Verdruß, Unruhe und Verdruß

                quälten el. marterten sein Herz; han ~de

                på vårt fördärv er brütete über unseren

                Untergang el. auf unser Verderben; ~ på

                hämnd [auf] Rache brüten el. äv. sinnen;

                ~nde på hämnd rachebrütend; ~ på en plan

                Übel e-n Plan brüten; på ägg Rier

                ausbrüten.

ruvbildning, Schorfbildung f.

ruv‖fläck, zool. Brutfleck m.

        -ning. Brüten n.

        -nings|tid, Brutzeit f.

ry|a, -an, -or, Pferdehaardecke,

                Kuhhaardekke f.

rybs, -en, O, se rovraps.

ryck, -et, Ruck m. Ett ~ F, jfr 2. slag 6; ett

                av galenskap e-e Anwandlung des

                Wahnsinns, ein Anfall von Wahnsinn; i ett ~ auf

                e-n Ruck, mit e-m Ruc~ (-te o. ibl. röck,

                -t,)I.tr. O, intr. baftigt draga reißen, rupfen, slita

                serren, ziehen, flytta rücken. fjädrarna av

                en fågel e-m Vogel die Federn aus|rupfen,

                -zupfen; ~ kläderna från kroppen på ngn

                e-m die Kleider vom Leibe reißen el. zerren;

                ~ (sig) lös (sich) losreißen; ~ i ngt an etw.

                (dat.) zupfen, reißen, (skaka) rütteln el. (draga bit

                oeb dit) zerren; ~ ngn i håret e-n am Haar el.

                an den Haaren zupfen, e-n an el. bei den

                Haaren ziehen; ~ i klockan starkt an der

                Klingel zerren; ngn i skägget, örat e-n am

                Barte, am (beim) Ohre zupfen; t

                tömmarna die Zügel ziehen el. starkare in die

                Zügel reißen; ~ ett barn ur moderns armar,

                ur eländet ein Kind den Armen der

                Mutter, dem Elend entreißen; orden ur deras

                sammanhang die Worte aus dem

                Zusammenhang herausreißen.

                II. intr. 1. zucken.

                Det -er i lemmarna på honom seine Glieder

                zucken; det -er i hans läppar seine Lippen

                zucken, es zuckt um seine Lippen; på

                axlarna die Schultern el. mit den Achseln

                zucken, åt über (ack.).

                2. tåga ziehen,

                rükken. ~ i fält ins Feld ziehen el. rücken.

                3. flytta sig rücken. Den tid -er närmare,

                då ... die Zeit rückt näher, wo ~

                ngn inpå livet e-m auf den Leib rücken.

                – Med beton. adv. ~ an anrücken, av

                ab-, weg|reißen, abrupfen; ~ av en tråd e-n

                Faden abreißen. ~ hört weg-, fort|reisen,

                entrücken, Midi, om döden äv. hinweg-, dahin-,

                weg-, hin|raffen; ~ bort ngn från ngn e-n

                e-m entreißen, entrücken, e-n von der Seite

                 jds reißen el. wegraffen; hlåsten -te hört hans

                hatt äv. der Wind entführte ihm den Hut;

                döden -te hört honom der Tod raffte ihn

                hinweg m. m.; döden -te hört honom från hans

                hustrus sida der Tod riß ihn von der Seite

                seiner Gattin; ~ä bort av strömmen von der

                Strömung mit fort-, weg|gerissen werden ~

                efter ngn e-m nachrücken, hinter e-m

                herrücken. ~ fram vorrücken, från ett ståue

                hervorrücken ; ~fram med ngt mit etw.

                herausrücken. ~ ifrån ngn ngt e-m etw. entreißen,

                ~ in einrücken, inskjuta anm&rkning o. d.

                einschalten, einfügen ; fienden -te in i landet der

                Feind rückte in das Land, ~ med sig mit

                sich reißen, fortreißen, om vatten äv.

                fortschwemmen, biJdi. in Mitleidenschaft ziehen,

                hänföra hinreißen; hon -tes med av hans

                inspiration sie wurde von seiner Begeisterung

                mit hingerissen; strömmen har -i allting

                med sig der Strom hat alles mit sich

                fortgerissen ; strömmen har -t med sig hron der

                Strom hat die Brücke weg-, fort|gerissen,

                -geschwemmt; han var en talare, som -te

                folket med sig er war ein Redner, der das

                Volk hinriß el. mit sich fortriß; ~ ngn med

                sig i dyupet e-n mit sich in die Tiefe hinab-,

                hinunter|reißen; i firman X:s fall -tes även

                vår vän med durch den Fall des Hauses X.

                wurde auch unser Freund in

                Mitleidenschaft gezogen, ~ ned herab-, hinab-,

                herunter-, hinunter|reißen; ~ ned bordduken

                das Tischtuch herunter-, hinunterjreißen.

                ~ omkull umreißen. ~ sönder zerreißen,

                entzweireißen, till zucken; han -te till

                av förskräckelse er fuhr vor Schrecken

                zusammen; ~ till sig an sich reißen, pengar

                o. d. an sich raffen. ~ tillbaka zurückreißen.

                ~ undan fort-, weg|reißen; ~ undan ngn

                ngt, se ~ ifrån ngn ngt; ~ ngn undan

                döden e-n dem Tode entreißen, ~ upp a)

                intr. bli befordrad aufrücken, i ngns ställe

                einrücken; b) tr. 1. ~ upp en dörr e-e Tür

                aufreißen; ~ upp ogrå Unkraut ausrupfen,

                auszupfen, ausjäten el. ausreißen; ~ upp ett

                erb

––––

¹ ² ³⁴ följer 1:a, 2.a, 3:e, 4:e konjug. intr. intransitivt, tr. transitivt verb. ~ = föregående uppslagsord.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sat Dec 9 03:24:30 2023 (aronsson) (diff) (history) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/auerbach/1002.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free