Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
sagt at han måtte gje kjærasten sin ein kyss av
og til. Og Dada lo, og tvo trauste
finnmudd-klædde karar som kom køyrande, lo og ropa at
det var rett! Så sku’ det vera!
Men den som lo mest var den snille "Enger
på hjørne", som stod innanfyre butikdøri og såg
ut i solskine. Alle folk var so gladlyndte liksom i
den tidi, og det skulde lite til å løyse låtten.
Enger må elles ha vore ein stor barneven, for
han vart aldri vond, um me seinare i
skuleda-gane stelte oss upp utanfor butikken fyrr han
hadde teke lemmane ifrå um mor gonen og ropa:
"Lokk opp nå Enger, skal du få tjene penger!"
Me skulde kanskje ha ein halvskillings griffel,
eller ein tavlesvamp eller noko liknande. Han var
ikkje som den landhandlaren på Toten, som vart
sint kvar gong nokon kom og skulde ha parafin.
"En sku’ itte tru det var parrafin å få an’n stan",
sa’n. Han lika ikkje å gå på bui å tappe må vite.
Enger var venen vår, og aldri redd for brye.
Ofte fann han på eit og anna "rart" å stikke til
oss skuleborni. Det skulde ikkje stort "skilderie"
til for å frygde eit barnehjarta dengong. Hanen
i A. B. C. boki var einaste bilæte i skulebøkene,
og andre bilætbøker minnest eg ikkje me hadde.
Slet ikkje noko med fargar på.
Fyrste gongen me skulde "spille teater" i
vedskålen på Gløersens skule, kom eg inn til Enger
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
