Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
12 ISAK COLLIJN
reaggrauationes ad illos, qui detinebant dictam reginam. De qua liberatione intelligetis
veritatem magis ae magis per copias quarundam litterarum nobis scriptarum a magnificis
dominis de consulatu et a quodam mercatore Lubicensi, vnde laus deo de singulis, qui
nunquam deserit sperantem in se. Que non fuisset liberata adhuc (vt creditur), si fuisset
verum illud, quod multi ignari vel immemores juris canonici et ciuilis non veriti sunt
disse-minare in aliquibus locis nostre legationis, scilicet quod legati reuocati deponunt imperium
suum, id est quod non possunt vti facultatibus suis reuocatione facta eisdem legatis, quod
est contra dispositionem iuris canonici et ciuilis, cum in eisdem sit tanta auctoritas quanta
ante, quousque exiuerint limites sue legationis, etiam post mortem pontificis. Cum enim
recepimus dictum breue reuoeationis in ciuitate Lubicensi de mense Aprilis, nondum aggressi
fueramus liberationem ipsius regine, neque perfeceramus pacem inter ipsum serenissimum
regem Dacie et Lubicenses et inter suas ciuitates confederatas de Hensa, numéro
septua-ginta, vt dicitur, et potentissimas, que omnes erant in armis terra marique contra ipsum
regem Dacie, quando incepimus tractare de pace. Sed vix eundem tractatum pacis
inchoa-ueramus, quando recepimus dictum breue absolutionis. Que omnia supradicta maxima
bona asscribenda sunt potius deo quam nobis, attenta in dispositione et desperatione dicte
pacis et liberationis dicte regine, quando iuimus seu potius nos trahi fecimus per currum
ad ciuitatem Lubicensem in dicto mense Aprilis, qui tune vix poteramus mouere pedes,
manus, brachia et lacertos siue artus propter incredibiles dolores podagrarum, chyragrarum
arteticarum, que nos quasi in omnibus membris nostris vexabant, quando recessimus de
Brunswig, vbi steteramus fere per sex ebdomadas in grabato propter dictas intensissimas
dolores, qui nos detinuerunt a principio mensis Februarij anno superiori vsque ad finem
mensis Aprilis et vltra.
3.
Copie litterarum quas scripsit reuerendissimus dominus cardinalis
Germanie etc. legatus illustrissimis prineipibus Saxonie, fratribus
serenis-sime et virtuosissime regine Dacie, in quibus eorum excellencijs congratulatur
propter liberationem dicte regine Dacie ab indigno captiuitatis iugo, quo ad
tres annos cum dimidio detenta fuit a rebellibus et ingratis Suecis.
Illustrissimi principes, amici et fratres charissimi commendationem. Etsi
(post-quam intellexeramus felicis recordacionis pientissimi patris Pij tercij mortem nobis
admo-dum dolorosam) cum bona gratia illustrissimorum prineipum sacro Romani imperij numéro
quinque in ciuitate Frankfordiensi congregatorum (vnacum oratoribus vestrarum
excellen-tiarum) ea mentis intentione rebus nostris quam citissime cum eorundem excellentes
dispo-sitis atque perfectis itineri nos accinximus, vt scilicet cum maiori acceleratione (qua
potuisse-mus) ad ipsam sanetam sedem apostolicam atque reuerendissimos dominos sacri collegij
cardinales, dominos amicos, fratres et benefactores nostros charissimos rediremus, per
quorum litteras tam ad istam (iam proxime celebratam) electionem quam etiam ad aliam
post mortem felicis recordacionis Alexandri vocati eramus, vt per eorundem litterarum
copias (quas ad nos dicti reuerendissimi domini cardinalis ac nonnulli alij boni amici nostri
ad nos ex vrbe scripserunt) luceclarius videre poterint vestre excellentie, quia illas hijs
nostris presentibus allegari iussimus cum diuersis alij s scriptis nostris. Enimuero quippe
nos in nomine domini tune progredientes noua habuimus de pontificis moderni electione
(postquam ciuitatem intrassemus Wormaciensem), propter que adhuc in legatione nobis
décréta gressus nostros aliquamdiu figere cogimur, donec et quousque scripta a sua
sancti-tate (que indies magnis expeetamus desiderijs) reeeperimus, quibus nobis (ut speramus)
nostre legationis deserende fauor siue licentia permittetur, cum alioquin prouincie nobis
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
