Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
170
PAUL LEHMANN
Tllustri ac magnifico domino Ioanni Zamoysky de Zamoscie, regni Pol.
cancel-lario, exercituum praefeeto generali. Craco. Marieburgen, etc. etc. capitaneo,
domino suo dementi.
S. P. Quae duae res hominem in amplissimo dignitatis gradu locare possunt,
militaris scientia et dicendi facultas: eae in te ambae ita eminent, ut ex utraque
laudem eximiam consecutus sis. Nam et exercituum ductor prudens et felix fuisti:
et causas regni maximas oratione gravissimis verbis sententiisque plena tractasti.
Quod si rei militaris virtute solum praestares: magnum te quidem esse lumen
patriae iudicarem: sed dare ad te literarum nihil auderem. At cum oratoriam
laudem cum bellica gloria coniunxeris, fieri non posse mihi plane persuadeo, quin
lenioribus virtutibus cunctis ornatus sis. Solet equidem fortis et magnus animus
in homine bellicoso ferventior esse, nisi sa])ientiae et mitiorum virtutum doctrina
perpolitus sit. Oratoria vero absque sapientiae et disciplinarum optimarum cultu
in nullo homine potest existere. Quod mihi argumento magno est, te non tam
oratorem bonum quam humanum, comem et benignum in doctrinae literarum et
eloquentiae studiosos esse. Idque ut magis credam, generosi Domini Olessnicy,
eorumque magister Joannes Grotherus crebris sermonibus mihi persuadent. Iloe
igitur quasi gradu quodam atque aditu ad Tuam celsitatem iacto, minus dubito,
quin benigne accepturus sis, quae communium studiorum causa, tecum agere
iamdudum animus meus gestit. Ardeo enim incredibili cupiditate librorum
Cice-ronis de Re publica, qui apud nobilem quendam Voliniensem in membranis exarati
e.xtare dicuntur. Fidem huius rei mihi fecit narratio quaedam Germanica1, quae
Stephani primi regis Polonorum res gestas exponit. Ea enim inagnis laudibus
cuiusdam Voliniensis viri nobilis eruditionem praedicat et bibliothecam optimorum
librorum copiis ditatam ei tribuit. In hac. quoque sex Ciceronis de Re publica,
ad eum modum, quem dixi, ornatos inveniri affirmat. Quae si vera est narratio
(praeter eam enim nihil habeo), arbitror omnino omnes vias persequendas esse,
quibus thesaurus tam praeclarus e tenebris in lucern evocetur. Vide autem, quid
milli persuaserim 11011 esse mortalium ullum, cuius ope et opera melius confici
negocium tantum possit quam Tua. Is enim Tu es, cuius industria res maximae in
regno Polonorum aguntur, authoritate constituiintur et consilio providentur. Si
ergo ex omnibus unus sit deligendus, qui eruere lam magni precii thesaurum queat,
hand sane ullum, qui tecum conferatur, invenio. Non quaeris, certo scio, cur
tant-opere istis libris Ciceronis delecter. Insidet absque dubio in Tuo ipsius animo
desiderium videndi opus philosophi, oratoris, coiisulis et imperatoris non solum
eruditi, sed usu ipso etiam periti. Sunt in manibus Platonis libri de Re publica,
leguiitur Aristotelis argumenti eiusdem monumenta, quorum utrique scientiam
literarum magnam et sapientiam etiam concedo, sed usum rerum adimo. Quid est
autem id docere alios veile, quod ipse neque re neque experiundo cognoveris?
Unus Cicero orator verborum et actor rerum in magna varietate fortunae versatus
iure optimo habetur. Itaque tantum etiam superare in hoc genere Piatonicam et
Aristotelicam sapientiam potuit, quanto rerum actio cum prudentiae iuneta solivagae
sive nudae cognitionis praestat. Verum de hoc Timm limatum ac perpolitum
iudi-cium meo longe antefero. Quocirca rem totam Tuae curae, fidei et industriae
com-mitto: id saltem orans, ut non tam regni Polonici, quam totius rei publicae
lite-rariae causa in hos Ciceronis libros inquiras, eosque inventos in commune conferas.
Quod quidem voti fere magis esse mihi videtur, quam perfectionis. Quicquid
tarnen est, Tui arbitrii esse omne volo. Mihi saltem admonenti veniam ut des, Tua
1 Die Historien des Laurentius Müller, vgl. unten.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
