Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - I.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
17
— Nei, Kapellanen meinte, at mykje Kunnskap just
gjorde ein Mann godt; det var liten og falsk
Kunnskap, som »uppblees«. Ja—ja; Presten forstod no
det best, han. — Men trudde Presten, at det no
kunde vera Raad, at Guten kunde . . . koma so
langt fram? — Ja; Kapellanen trudde, han kunde
koma langt fram. — Han vart tilslut litt leid av alle
desse aandlause Motlegg og Tvilsmaal hjaa denne
u-upplyste Bonden, og sagde, at han totte ikkje Ole
Johannes burde setja seg imot dette, naar han so
tydeleg saag, at det var Guds Vilje, og han skulde
tenkja, at Vaarherre kanskje hadde større Tankar med
Guten, enn han kunde fata. Daa Ole Johannes høyrde
dette, gav han seg strakst. Tilbodet var no og so
godt, at det i Grunnen ikkje gjekk an aa bjoda det
av. So gjekk daa Ole Johannés heim baade byrg og
uroleg yver det, som i Dag var avgjort; men
Kapellanen var glad som ein Landvinnar. Det skulde verta
eit herlegt Arbeid aa faa saa og planta i slik ei
natur-frisk Bamesjæl. —
Daniel vart halvgalen av Gleda. Han gjekk og
lo ein heil Dag. At det skulde koma so snart — 1
Og at det i det heile kunde koma! At han, som
berre var ein stakkars Bondegut, kunde hava slik ei
Lukka! Aa Gud vælsigne den Presten Hirsch; han
vilde aldri gløyma Presten Hirsch, nei, aldri.
Ein Dag ut i Vika ruslad gamle Ole Johannes
paa Bygdi og laante seg nokre Dalar, som skulde
vera til Bøker. Det var som heile Huset kom i eit
Høgtidslag i denne Tidi. Men ut paa Bygdi talad
Garborg: Bondestudentar. 2
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
