Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
94
Sjæl og. Dette vart til ei stor Plaga for Daniel. Han
kunde ikkje tenkja paa aa um venda seg enno, fyrr
han hadde livt til Endes det ideale Studenterliv, og
ikkje torde han vera ved, at han ikkje vilde
um-venda seg helder; naar so Ole Bentsen tok til aa tala
um aa passa paa Naadens Tid, so visste ikkje Daniel,
kva han skulde svara. Han drog seg ifraa so mykje
han kunde; og daa Bentsen endeleg forstod, at Guten
var komen i Henderne paa Hans Haugum, gav han
Daniel yver og var sidan mot han som mot eit annat
Verdensbam.
— Vinteren var lang, og Leksurne var store.
Ein kunde lesa baade Nott og Dag, og endaa var
djet raadlaust aa fylgja med. Daniel vart trøytt, han
som dei andre. Aa, at alt i Verdi skulde vera so
tungt og stridt! I Grunnen var det med
Skule-arbeidet som det var med alt Slit: det var ei Straff
for vaarc Synder. Det var i Grunnen rart, at Eolk
vilde leggja so vondt a at seg. —
Han lagde snart Merke til, kva det var for
Lærarar, ein kunde taka det lett med. Og so tok han
det lett med dei. Han lærde ikkje det, dei sette
han fyre, og vart meir og meir burte fraa deira
Timar. Naar andre kunde gjera dette, so kunde han
med. Han lærde i den Skulen han gjekk. Men
dette gjorde, at han aldri hadde full Fred i sitt
Samvit.
Etterkvart vart han kjend paa Skulen, Det var
ein underleg, ujamn, av likt og ulikt samanreken
Flokk, den, som her var aa sjaa. Det meste var
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
