Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - V.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
136_
meir enn Stas og Fjas; for Livet var so visfc, at det
altid utviklad det, som det hadde Bruk for. Men vart
me so gamle, at denne verste Striden var yver, og
det road seg liksom mot Kvelden, so vart me fagre
att paa ein ny Maate, dersom me hellest hadde livt
som Folk og ikkje som Griser elder Naut.
Rundt um i Salen surrad og durad det som
fyrr; ender og Gong steig eit Rop elder ein
Song-stubb upp og døydde i Tobaksrøyken. Ein ny Talar
var komen upp, men var i Fyrstningi so veikmælt,
at Fleirtalet brydde seg ikkje um han. Men no
vaks Karen, og Mælet hans med, og Daniel snudde
seg for aa sjaa han. Gud hjelpe oss —I det var
Jens Rud. Ein fraa vaar Skule! At han kunde
vaaga seg upp! Daniel vart rædd. Men da-a det
viste seg, at Jens klarad seg godt, vart Daniel kaut
og reknad liksom litt av hans Æra til seg som
Klassekammerat. Jens Rud talad um Studenten som
»Folkets Søn« og som den sanne og sjølvskrivne
Beraren av »Folkets Sak«, og der var Meining i det
han sagde. Han taTad greidt, men ikkje langt; Skaali
vende han serlegt til dei Studentarne, som var »gjengne
fram or det aalmenne Folket«; dei hadde fyrst og
fremst den Uppgaava aa vera Folke-Upplysarar og
Folkeførarar i Striden mot gamall Lygn og gamall
Uskikk; — »Skaal for Bondestudentarne!«
Heile Salen klappad til dette, og det totte Daniel
var baade fagert og forunderlegt.’ Sjølv vart han
aalvorleg. Han minntest sine gamle Draumar, og det
var, som han i Aanden saag ein annan Mann stiga
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
