Full resolution (JPEG)
- On this page / på denna sida
- VIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
VIII.
VED Billetgluggen paa Dampen stod Daniel og
fraus og vekslad sin siste Dalar. Han var
blaa um Nebben og tung i Hovudet, og av Tankar
hadde han berre ein: at ein fekk liva so lengje ein
kunde.
Som han skulde inn i Matsalen, kom Jens Rud.
Han var nærsynt og kunde ikkje strakst kjenna
Daniel; denne vart bljug og .vilde helst sleppa ifraa
han. Men so helsad Rud og spurde, kor det stod
til. Aa jau, Takk.
Dei kom inn og til Bords; Rud tok i 01, og
Daniel kom seg. Fraa Hirsch kunde Rud helsa, at
det no var slutt med Staaket der uppe, so lengje det
kunde vara; Bisp og Departement hadde fenget istand
eit Slags Forlik, og det stod væl ei Stund. Men
Pietistarne var ikkje aa lita paa. Dei var som
Svartfot-Indianarar: kunde tala so søtt um Fred og
Broderkjærleik, men laag paa Lur langs Vegjer og Stigar,
og tok Skalpen av sin kjære kvite Bror, so snart
dei saag seg Kans til det. »Ja, det er visst sannt,
det«, sagde Daniel.
»Ja, ja; slikt ligg me og slaast um her heime,«
heldt Rud fram, »Daapsformularar og gamle Talemaatar!
Der ute i den store Verdi, der hev nok Folk annat
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Project Runeberg, Sat Dec 9 16:18:02 2023
(aronsson)
(diff)
(history)
(download)
<< Previous
Next >>
https://runeberg.org/bondestud/0200.html
