Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_213_
Han var skamfull i det heile. Det var ingen
ærleg Maate aa liva paa, dette, tenkte han, og han
hadde snart misst heile sin Vyrdnad. Der var ikkje
annat fyre enn aa sjaa seg um for Aalvor etter ein
Post; Studenter livet fekk det vera med til sidan. —
Kvar Dag gjekk han paa Universitetet og saag
paa Uppslagstavla; kvar Morgon, naar han var trygg
paa aa ikkje raaka Fram, gjekk han paa Kaffikjeldaren
og saag i Bladi. Der var ingenting. No, naar det
kneip, var der ingenting! Han sparde og knipte paa
den siste halve Dalaren sin som ein Prakkar. Han
livde paa Vatn og turt Braud; men tilslutt fekk
Halv-dalaren Ende likevæl, og so stod han der, reint paa
berre Bakken. Det var ein sur Slutdag i Januar.
Han var svolten og han fraus; Ved hadde han ikkje;
den siste Braudskanken fekk han gjøyma til i Morgo.
Att og fram i Gata gjekk han og slong, slunken og
hol, vaat paa Føterne; Middag hadde han ikkje fenget
paa fleire Dagar. I Kveldingi luskad han inn paa.
Kaffikjeldaren, snikjande og rædd som ein svolten
Hund; der var ingen, han kjende. Skulde han prøva,
um han hadde Kredit? Han vaagad ikkje. Ein
vart so underleg modlaus naar ein ikkje aatte Mynt . . .
Han gjekk. Dreiv att og fram paa Gata og tenkte
paa, um der daa ikkje skulde vera ein einaste, han
kunde gaa til. Daa hugsad han sine gamle Venner
Ole Bentsen og Peter Dirk. Gudskelov! Der var
ein Utveg. Dei var visst i Byen, og dei hadde
Pengar. Dei vilde ikkje segja Nei til ein gamall
Kammerat. Han vart so glad og lett, at han sette
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
