Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_225_
han vaken. Ho spurde um ho skulde henta Doktar.
Daniel hugsad si Pengenaud og svarad nei; men han
vart rædd. Var han kanskje so sjuk, at det kunde
vera faarlegt ?
Hovudet verkte so tungt og vondt, og Styngen
i Sida stengde for Pusten. Skulde han døy? Den
Tanken tok han so sterkt, at det var som han
dov-nad av Rædsla. Han saag seg sjølv kvit og stiv i
den tronge svarte Kista, kjende Lukti av
Likferds-lin og Gravmold, kraup ihop i Sengi og prøvde aa
beda til Vaarherre. Og so tenkte han paa det Livet,
han hadde ført. Han saag alle sine vonde, sjølvvise
Tankar dukkande upp for Minnet som stygge Dyr;
Kaffikjeldaren med all den Ølrangelen og Banningi
og heile det ville Væsen viste seg for han som
ein Forhall til Helvite; Draumarne um
»Studenter-livet« skjemdest han yver; alt det han hadde
gjort og tenkt vart Synd og Skam og ynkeleg
Daarskap. Skulde han døy no, so døydde han den
evige Daude, han saag det so væl. Dirrande av
Fæla treiv han Tak i Sengestokken og bad, bad
med spreidde, forskræmde Tankar, at han maatte
faa liva, liva, so han kunde umvenda seg. Og
so kom Feberen att med sitt Tøv og sine uklaare
Syner.
Slik laag han i fleire Dagar, kavande og
ørskande, rædd, naar han vakte, forpint, naar han drøymde.
Madam Henriksen, som vart blaut av aa sjaa Guten
sjuk, stelte for han, so godt ho kunde, skræmde
Vitet av han med sitt Doktarsnakk, men trøystad
Garborg: Bondestudentar. 15
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
