Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IX
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_226_
han, daa ho forstod, at han var rædd. So vaknad
han ein Formiddag og var lettare. Hovudet var
veikt og ørt, men verkte ikkje so vondt: Styngen i
Sida kjende han berre, naar han drog Anden djupt;
Feberbranden i Blodet hadde sloknat. Og Madam
Henriksen var snild som ei Mor, stelte Drikka og
Mat til han og berre bad han segja ifraa, var det
nokot, han vilde hava. Men inn gjenom Vindaugat
laag ein tindrande Solstraale. Daa totte Guten, at
alt vart so godt og ljost, og at eit nytt Liv vaknad
i han. Han tenkte paa Dauden, men utan Fæla; han
tenkte paa Vaarherre, men som paa ein Far.
Hug-mjuk og veik laag han der og kvilte, og gode,
kjærlege Tankar strøymde inn paa han. Han hadde
van-drat gjenom Daudens Dal og kjempat i Bøn um Liv og
Sjæl; men no hadde han vunnet, no var han frelst.
Med barnleg Tillit vende han seg til Vaarherre. Han
visste, at den himmelske Fader vilde hjelpa han no.
No, daa hans vonde Hjarta var bø}Tgt og mykt, no
kunde Vaarherre faa fylgja sin kjærlege Vilje. Og
han bad um Naade for alle sine Synder, um Naade
for Jesu Kristi Skuld; og han saag Gud Fader sitja
uppe i Himmelen i si kvite Solskinskaapa og smila
ned til sitt sjuke Barn. Han vart so kløkkt, • at han
fekk Taarer i Augo; og det gjorde so vondt i Skallen.
No vilde han gjeva seg heilt i Guds Haand og lata
hans Vilje aaleine raada. Um det var Guds Vilje,,
at han skulde døy, so vilde han fjdgja Kallet utan
Mothug; men skulde han liva, so vilde han liva som
eit Guds Barn; for daa aaleine kunde han i Sanning.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
