Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - X.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_252_
»De veit væl, at han er forlovad?« »Haugum?«
»Ja.« — Nei, det visste ikkje Daniel. Naar gjekk
det for seg? — Det var nyaste nytt; Hanna hadde
havt Brev udi det fraa Louise. — Jaso? sagde Daniel;
han var ikkje stød paa, anten han liliad Tidendi
elder ikkje.
Sjølv var han ikkje trulovad enno. Eit Par
Gonger hadde han prøvt aa skriva til Inga i Sumar;
men han hadde ikkje fenget det til. Han kunde
liksom ikkje finna Ord; det vart so kaldt og so toskutt,
det han skreiv. Ulukka var, at han ikkje hadde
voret heime paa so lengje. Og no hadde han i
Grunnen ingenstad heim aa koma. Sørbraut var selt og
Lias reist; gamle Maren var hjaa Dotter si paa Neset;
men der budde dei uppi ein Kvist, som knapt hadde
Bom for tri, og slett ikkje for fire. So fekk Daniel
halda seg derifraa. Men dette var ille. Visst nok
elskad han Inga enno; — skulde han ikkje elska sin
Ungdoms Ideal? — men det var med Elskhugen
som med so mykje annat: han trong Næring. Og
det verste var, at Guten enno ikkje hadde gløymt —
Berta Maria. Altfor ofta, naar han skulde tenkja
paa Idealet sitt, elder paa Framtidi i den kvite
Prestegarden millom grøne Tre, elder paa den hyggjelege
Prestekona i ein Bing av smaae fagre Krullhæringar,
— altfor ofta var det daa den arme Tenestgjenta,
som kom svivande fram for Hugen hans, med Smil
elder dragande Graat. Han forstod ikkje dette. Der
inn i Byen, daa han gjekk og svalt, og sidan, daa.
han strævad med Andre-Eksamen, hadde han mest
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
