Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_296_
her var so fritt her, skreiv han. Ja visst. Det skreiv
dei alle. Det var nokot Tøv. Her var sgu Fridom
nok i Norig med; den, som berre hadde Pengar . . .
Daniel lagde Brevet ifraa seg og gav upp sine
Draumar um Amerikavekselen for det fyrste.
Dess meir drøymde han um Byen og um den
formelle Daning. Ein Ting kunde han skaffa seg
strakst, som vilde hjelpa paa det formelle, meinte
han, og det var Brillur. Han tok til aa jamra seg
yver, at han vart so veik i Augo, og daa
Proprietæren reiste til Kristiania i Marknaden, fylgde Daniel
med for aa faa Raad for dette, og Brillur fekk han.
Det hjelpte utrulegt. Brillurne tok burt nokot av det
blide og godslege i Andlitet og lagde ein kald Glans
yver det, som gjorde det strengare; Daniel speglad
seg i stor Gleda og fann ut, at naar han no berre
fekk litt større Skjegg, so skulde ingen kunna sjaa,
at han hadde voret Bonde. —
Påa den Turen fekk han sjaa att eit Par gamle
Kjenningar. Han sat ein Kveld inn paa ein
Hotel-Kafé saman med Student Stensrud, Endre Storr og
Hr. Knutzon; so kom det nokre Karar og sette seg
ved eit Bord nære ved og gav seg til aa drikka
Toddy og snakka um den fransk-tyske Krigen. Den
eine var ein framand Fyr, som saag ut som ein
Smaa-herre fraa ein Smaaby; dei andre, tri store Slurvar
aa sjaa til, viste seg aa vera Strand, Gregus Johnsen
og Aslak F jordan. Dei var vistt alt litt drukne, og.
uflidde og ufjelge saag dei ut. Daniel vart skamfull*
der han sat, og snudde seg fraa dei, so godt han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
