Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_302_
Strand, »for Hærland er daa jagu eit av dei beste
Hovud, eg hev kjennt!« »Han kunde vortet nokot
stort, han«, sagde Aslak. »Men han hev havt det
vondt . . . mykje Arbeid og lite Mat; kaldt Rom,
sunde Styvlar; — det gjeng so i Verdi.« — Daniel
kjende seg uhyggjeleg. Godt, at han var komen ut
av det Livet. So kom det yver han ein Tanke,
som han strakst slog ifraa seg —: at han vilde
kjenna det som ein Lette, dersom alle hans gamle
Kjenningar vilde døy. —
Daa dei gjekk, sat Aslak Fjordan og trættad med
Strand um Fram; det høyrdest ut til, at Strand og
Fram var Uvenner, og at Aslak vilde hava Strand til
aa vera Skuld i dette. Men Strand bannad som ein
Tyrk og sagde, at det var Fram, som hadde Skuldi.
Daniel slapp ut usedd. Den einaste Kjenningen, han
sidan raakad, var Ottkanten, som kom og gjorde seg
kjend og snakkad »folkeleg« Politikk og bad um aa
faa laana ein halv Dalar; Fyren saag fæl ut. Daniel
stakk til han ei Mark og gjekk.
— Uppe paa Steinsrud seig Dagarne seint. Ein
Dag stod det ein Post i »Den gode Borger«, som
Daniel meinte han kunde klara, og som han vilde ha søkt,
dersom han hadde havt Laud. Som han gjekk og
undrast paa, um det kunde nytta aa skriva til Pater um
denne Posten aa faa han til aa leggja eit godt Ord
inn for seg, — fekk han Brev fraa Kapellan Hirsch.
Det var eit langt Brev; Daniel vart mest kald um
Hjartat, daa han kjende att Handskrifti. Han flaug
det igjenom med Uro. Visste Kapellanen nokot? —
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
