Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_324_
kanskje helder litt verre. Han gjekk so vidt, at han
kritiserad sjølve Professorårne; og alt, som ikkje var
etter hans Hovud, det var »aandlaust« og
meiningslaust og ravgalet paa alle Maatar. Daniel kunde
ikkje lika slikt. Det var Fanatisme, tenkte han, og
han forstod, at der ikkje var E-aad med Haugum.
Sidan talad dei sjeldan um høgare Spursmaal; Daniel
kunde ikkje vera som han vilde, naar han talad med
sin gamle Ven. —
Um Kjærasten til Haugum fekk han vita, at
ho ikkje var so rik som ho kunde ha voret; Far
hennar hadde sett mest alle Pengarne sine i
Skips-partar, og hadde havt svære Tap i seinare Tid. »Er
det den fyrste, du hev elskat, dette?« spurde Daniel.
»Aa langtifraa«, svarad Haugum og lo, »eg hev
elskat so mange!« — »Ja men — for Aalvor?« —
— »For Aalvor hev eg berre elskat ei fyrr,. og ho
narrad meg.« — Um ei Stund heldt han fram: »Det
er sannt: kor liver Hanna Stensrud? ho er ikkje
for-lovad enno?« — »Ikkje det eg veit.« — »Hm, rart
nok! Ho var so gode Venner med ein Løytnant her
inne . . . some segjer med tvo . . . Men dei fann henne
kanskje ikkje rik nok, kann eg tru.« Daniel kolnad;
»er ho ikkje rik?« spurde han. »Aa jau, for oss
so —. Kanskje du tenkjer paa henne?« — »Aa
langtifraa!«
Johannes Ortvedt var ein av dei, som hadde
forandrat seg; han gjekk svartklædd fraa Topp til
Taa og saag aalvorleg, men blid ut; lo ikkje lenger,
berre smilte. Dei kom etterkvart til aa faa nokot av
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
