Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
. tekjen aa hev vori i Visaasnltten.·"
Fedraheimen.
Eit Blad aat det norskc Folket
Pris fyr Fsordnngaaret:
Øs- 2 Kr. 1,10 (= 33 ß) med
-· . Porto og alt. Betaliiig
fyreaat· -
sÆf-
c
Kjem ut tvar Laurdag.
Lanrdag den 10de Januar 1880.
Lysingar kostar 10 Ore
(3 ß) Petitlina, og daa dc A
etter Manten fyr større : arg.
Vokstavar.
- chnir fraa Eidsborg.
(Vcd J. R.)
1. Visaasrcivlingjen.
Paa Hougehaatveit i Mo sill’ kaama burt eit
nyfodt, vænt Gutebaan, aa istaen syr da- fekk For-
eldri att ein uvegreleg Gntongji, — ein Bytin-
gji, dei kaddak). Foreldri va hjartelegeidde sarne
yver detta Byti, som vente korth vera. Ei klok
Kjering, »Hamsaasekkja,« taalde dei te aa tjøru-
brae Neslands ijrkje, so fekk dei vita, hor Baani
ha blivi av, sa ho. Mannen noytte seg sortast
han konna, fekk brenne triTnnnur Tthru aa brædde
ijrkja. Summarkvelden etti detta laag dessa
Foreldri i Hougehaatveit-Losti aa høyrd»e, at dce
sor te tnsle utafyrz dei saag ut aa saag, at der
sto ein Kar der, hægri hell heile Losti· Hanla
seg paa Kne aa rødde gjønom«Ramle-i: »M·oi
o Fait« sa han, ,,egæSonen dikosz eg blei berg-
»Hoss slapp
du ut dersraa daa?« spnrde Mor hass· ,,Jou,
naar Tjora for te renne, sor Bergji te brenne, so
flapp— eg ut,« svara Guten. »Men, hoss slapp du
hver Aai daa ?’« spurde dei. »Eg stiga yver Vekkjen,«
(Trokkeaai) svara han; »men no lyt eg burti
Nuten att; eg hev blivi so stor, at eg· inki lor i
Husi dikos; men de tar kji hava vondt i dikon
for meg; eg nouvar inkji noko; men no lyt de
neyte dikon inn aa sjaa te Baani i Ruskekoven;
han doyr snart no.« So reiste Guten, som etti-
paa detta ’blei kadda »Visaasreivlingjen," burti
Visaasnuten att, aa der ser dei enno om Houst-
kveldo ein Eld, som kaddast for »Visaasvarmen.«
2. Aase Staalcklciv.
Aase sill’ vera som ein Neskongji, ho, aa
budde paa Staalekleiv i Su-kanten av Eisborg
Der a- noko hogt aa sjaalegt, iscer æ Utsigti god
paa Su- og Vestsia. Her æ ikkji bygt no; men
Tuftinne, Ækrunne aa Roisanne soner vcel enno
ette hænar. Ho sill hava so svært sterke Sønir,
ho Aase, atdce ce dei, som sko hava boriVeggjerne
te Venlouslofti otor Skogen aa bruka dei te Hju-
ringstavar. Der æ dreie Veggjir i de Losti, aa
stort oe dce ennoz men stor-ti maa de hava vori
fyrr: dce sko vera innatte-lest 3 Gongur, syste
Gongji stll de vera lagt i Suinne mce routt Klæi,
2dre Gongji moe blaatt, men tree Gongji berre
mce — Most. De sill’ bli uppsett paa Losthus,
aa Garen sill’ bli kadda »Losthus« ette dce Losti,
som sill’ vera dce fyste Loft, der bleibygt i Bygdi.
Paa Losti ce skrivi ei Runeskrist," som ivisett sko
V) Kadda, iddi o. s. fr: kalla, ille o. s. fr.
lpe so: ,,Dessi Runnr rista Vestein. Heil den
som skreiv dei, aa Heil den, som kann lesa dei«l
Runeskristi sko vera fraa de 12te Aarhundra. —
So sill’ ho vera so svær te ala upp gjilde Kalvar,
Anse. Gingong ha ho lagt paa 3 Stutekalvar,
Ein av dessa sadde ho moe Soup, ein mce søt’e
Mjokk3«) aa ein mae Grjon. Naar dei daa blei
store, so kjoyrde ho noko Steinar mce dei; for ho
vill’ sjaa, kven va sterkaste Soupstnten blei vei-
kaste; han trota paa »Soupstøylbrekka,« der som
Stavliheii tek te. Nymjokkstuten kom eit godt
»Børseskot lenger, aa Grjonstuten eit liti Stykji
te. Ho sette, te Minni om den Styrkjeprova,
upp 3 Steinar, som sto der liksom Stavar, aa
derfor sko Heii hava blioi kadda »Stavliheii«·
Steinanne, som enno kaddast »Stntanne,« kan ein
faa sjaa, endaa der no sko vera skjist. — Linkij
virkcc hc mykjy, Aafcz Eisbokxzijannikccddcchc ,,Fcca-
dapen«; for der faadde ho Line sitt· Pwningsterk
var ho on: JMærdalstjønni,oustasyr Staalekleiv,
sill ho gjoyme 3 Buhagkjetillar fulle av Pcening,
ein ondi kvar av dei 3 Torvuntie, som enno ce aa
sjaai den lisle Tjønnpytten. Poeningskrini sitt
sette ho ne mce Trolddom, so ingjen sill finne de,i
Matlekjen sin paa Staalekleiv, aa om de sill’ ho
eingaang seia: ,,Den, som sfinne dæ, ska alli bli
satik". angjen hev fonni de enno, men Mange
hev leita; hogre Meien, naar ein tjoyrer utette yvi
Staalekleiv, sko gange ivi dee. Syster av Aase bndde
paa Døli i Skassaa aa hetGulbjeiv Ho vart- on
svært rik aa ha mykjy aaseia yviSkaskZaa og Mo,
Baae Systanne lika godt Dalen. Gnlbjor
vilde, at han sill hoyre te Skafsaa, Aase, at han
sill hoyre Eidsborg te. Dei konn’ ikkje koma te
» om de Tvistepli, aaingjen vilde fire helle; »Mykjy
vil hav’ meir«, du. Dei blei endeleg so sorlikte,
at den cw dei, chm fkaa Hcimi sit kom fyst paa
Dalen, naar dei reiste paa ei Ti, sill’ saa ’an·
Fraa Staalekleiv ti Dalen ce paalag langt som
fraa Døli dit, aa so kann Ein sjaa sraa Staale-
kleiv te Døli. Aase sadlar Stutanne te seg aa
Soninne sine, Gulbjor salar ein Bukk· Alt stend
no særugt paa baae Kantar, aa avsta ber dce.
Aase mce Soninne sine ri utyver »Riarhamaren«,
som herav fekk dce Namn, —- dce æ ein hog Nut
ovasyr Norigar Dalen. Sønninne slo seg ihel aa
blei hauglagde paa Norigar3 Aase kom, sovidt va
dæ, livande ne; Skouti hænar fouk av aa saaer
enno som ein kvit Heigeitil i Nuten. De va liti
mce hænar, naar ho kom nepaa, so ho ikkji orka
seia mei, hell at Deild-i midjom Mo aa Eidsborg
M·) Les ,,L6n« »Skr6n«; likeins: fenne (finne), »enjen«
(ingen) o. s. fr.
sill’ gange i Aai; aa so kom ho jamvcel i Douen
ihug Poeningskrini sitt aa sae: »Nykjylen te Skrini
ligg iKubjolleburi mitt". So doyde ho. Gulbjor
rei ne ,,Gulbjzeirsstigen« i Skafsaasbergjiz men ho
slo seg on ihel, so ho ikkje kom te Dalen. — Soleis
sill’ de gange te, at Dalen kom te Eidsborg.
Hr. Bladstyrarl
Eg veit ikkje, om det kann nytta nokot, aller-
helst daa det ser ut til, at denne Sakji no skal
leggjast ned; men eg kaiin kje halda meg syr aa
koma med eit litet Stykkje att. Det eg skreio
syrr, skreiv eg, avdis eg totte det var rett, og eg
kanir kje negta fyr, annat eg tykkjer det sama idag-
Eg synest endaa dertil, at Bladstyraren stydjer mi
Meining med dei Ordi, han skreiv til Stykket aat
Jngvar Vohn. Eg kunde forstadet det an galet
kanskje, men der stod daa plent, at det var eit
nytt og verkelegt Programsbr·ot——d—et aa- taka- inn
Bahns Stykkje, motsett det, som etter Folks, men
inkje etter Bladstyrarens Meining var
Programbrot: det aa syna frain nokot av Helten-
bachs Livssyn Eg kaxin slett inkje saa det til aa
hanga-ihop aleis hell, at dersom det eine var
Programbrot, fo maatte det andre an vera det
sama. Og umvendt: Dersom det var rett aa-
importera nymotens, gudlaust Lion1)n igjenom eit
Blad, so maatte det vera inkje berre rett, men
stuv ende naudpaa aa lata «sama Bladet standa
opet fyr Ordskifte um det, til all Viss daa Blad- -
styret inkje visad det verre av, hell at det godt
kunde standa i moralsk Jamnhogd med mangt av
det, som syner seg i vaart eiget offentlege Liv.
Det var det au, som gjorde, at eg syntest, det
saag ut som eit Strcev fyr aa gjera Hellenbachs
Tankar popiilære» Eg trur kje, at eg var aaleine
«om den Jnnbillning, meiz det kjem no kje Sakje
med. Men det var jameii kje so godt aa halda
seg fhr aa tenkja so, og eg trur kje, det var so
heiltnpp »Tresot« endaa, det Biktja beit i den
Gongjen, nokot som jamvcel syntest paa Mannen:
han brukad Paakjen godt yver Bikkjenosi. Men
det er ein Ting, at det kunde arta seg som
eit Strcev syr o. s. v., og ein annan Ting er "
Bladstyrarens personlege Standpunkt, og dersom
det skulde- tydast so, at eg vilde leggja Bladstyra-
ren Fritenkjarskap til, so vil eg heiltupp taka Ordi
tilbakars og beda om Forlatelse; det var no hel-
ler inkje so meint. !
Men det var hellest inkje detta, som var Gren-
det mitt idag.
Gg vilde beda om Lov til aa segja nokre
Ord aat Fedrh’s Tingarar: Min Sytismaatei
denna Sakje kjenner De og veit altfo, at eg
inkje held Bladet syr dens Skuld. Men eg held-
det endaa, og vil so gjera, solengje her kjem ut
eit einstaka No. av det, om eg liver— so lengje. Gg
hev samlat 4 Tingarar attaat meg sjav aat Bla-
det, og eg vil samla fleire, isall eg kann. Og det
gjer eg betre syr Maalsakji Skuld. Maalsakji
er ei dyr Sak — etter mi Meining reint ut
Livssak syr det norske Folk, og te meir eg skodax
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
