Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
74
Fedraheimens
8de Mai 1880.
hold hertil og i den forvisning at de praktiske be-
hov, som her skulde rammes, vistnok ingenlunde
kan siges at være uden sin alvorlige betydning, er
det, at undertegnede theologiske studerende ærbødigst
vover at henstille til det høj’e kollegium at under-
give sagen sin prøvelse samt at overveje, hvorledes
den i tilfælde praktisk skulde blive at ordne."
Ein Theolog.
Meir um Missioneit og Missionsverkct vaart.
(Sluttcn.)
Det er i Royndi noko sermerkt ved Missions-
arbeidet i vaar Tid, at det endaa ikkje hev mag-
tat aa gjeva Kristenfolket nokon heil og saun Kjenn-
skap til Heidendomen i hans Grunn og Natur og-
i hans htre Tilstand. Stanleys »Ferd gjenom det
myrke Fastland« gjev meir Upplysning um desse
Ting aaleine enn alle Missionsbrevsendiiigar til-
hopes, og dei Vink, han der gjev uin eit sunntog
fruktsamt Missionsarbeid, inneheld meir apostolisk
Visdom enn alle dei Missionspreikur og Missions-
fyredrag, som hev voret aa· hayra i dette Landet.
Det er daa rart og, at me i 80 Aar hev havt
ein heil Flokk av Missioncerar der nede, og endaa.
sinst det knapt ein Mann i Norigs Rike, som veit
retteleg Greida paa Landet elder Folket, kvat Lag
det hev til aa taka imot Kultur, kvat det tenkjer
og trur, Levemaaten, Samfundsskikken, o. s. fr.
Av det me las um Krigen millom Engeland og
Suluarne lærde me meir um desse Ting enn av
alle desse Missionsbrevi, som vælkan11forteljaoss,
naar Missionceren fekk Fjoset sitt ferdigt, elder fekk
»Brudi« si til seg, elder naar ,,Brudi« hadde Tan11-
verk elder Verkefing elder fekk eit-Barn, og slikt,
men som inneheld fælande litet av det, som Eiti
helst skulde verita. Det er so forunderleg tomt og
livlauft, alt dette; der ser ut som at alt, som gjeng
ut fraa dette Missionsverket vaart, ikkje hev Magt
til nokon Ting, utan til aa hayra Leksur oghalda
lange Baner, som Heidningarne ikkje skynar eit
Ord av.
J Umpass 30 Aar hev me drivet paa med
dette og øydt burt ikring 4 Millionar Krunur utan
aa sjaa Frukt. Og endaa hev me ingenting lært.
Me trur enno, at Missionen er nokot ser-i-Lag
heilagt og godt, framum alle andre Kjærleiksgjer-
ningar; me trur enno, at Missionsarbeidet vaart
er reint lytelaust og mistaksfritt,’ at all Kritikk er
uhoveleg og syndig,· ja er «Motstand mot Gud-3
eigen Gjerning. Truleg vil det norske Kyrkjefolket
endaa maatta stræva i 30 Aar og eydaburtendaa
4 Millionar, fyrr det foer Mod til· aa skyna, at
heile dette Strævet er all-igjenom faafengt og maa
vera saafengt, av di det ikkje eig nokot i seg av
det, som krevst til, at det kunde fylgja Apostlarne
i Fotefaret og taka deira— Arv upp·
— Denne Domen raamar likevael i kkj e Skrefs-
ruds Mission millom Santhalarne· Skrefsrud er
kannhenda den einaste norfke Missioncerem som Gin
kann segja hev eit apostoliskt Syn paa Gjerningen
sin. Han er daa og den einaste, som hev set sitt
Arbeid signat med Frukt. Ingenting kann difyr
betre syna oss, kor einsynt og aandlaust heile Mis-
sionsstellet vaart er, enn dette, at just denne Man-
nen er utstvytt av Synagogen, og at ,,Selskapet««
liksom ikkje vil bry seg so mykje um Arbeidet hans,
at det vil nemna det elder vita um det desgmeir.
»Mi«3sionstidenden,« som nettupp skulde vera til
det aa gjeva Fraasegner um alt Missionsarbeidet
rundt paa Jordi, men som serleg skulde hava si
Gleda i aa sortelja um det, som gjeng ut fraa
vaart Folk,· tigjer som Muren um Skrefsrud.
»Missionstidendem« som hev Rom til Meldingar«
um den Krimijuken, Hosten, Tannverken og Kolik-
ken, som Sulumissioncerarne og Fruerne deira lid
av, hev ikkje Roni til aa fortelja um den Herrens
undersulle Gjerning til Frelse fyr Heidningarne,
som vert utfvrd ved vaar eigeii Landsmann i
Santhalistan.
Naar den norske Sulumissionen vil likjast eit
bladlaust Tre paa ei Villheid, so kann den Dagen
med Giids naadige Hjelp koma, at den norske
Kyrkja der inn i Asia hev fenget ei Dotter, som
kann samla mange med seg til Kristus, ja verta
som eit Senepskorm som ei Kristi Kyrkja i Asia
kann veksa fram av. «
- — Endaa ein Grunn til, at Missionsarbei-
det i vaare Dagar ber so lite Frukt — der er
knapt eit eiuaste Heidningfolk, som er vunnet og
skipat inn i Kristenkyrkja —, kann me vcel finna
i det, at Kristenfolket fjolv er so lite kristelegt.
Dei store Heidningsolk hev vcel altid hoyrt gjete,
at det er ingenstad paa Jordi meir av Folkeslag-
ting og Vlodspilling, meir av Naud og Jammer,
verre Kaar fyr Fatike og Fortrykte, meir av Svik
og Ur»ett, enn just i det »kristne« og »civiliserade«
Europa· Naar fo dette same Europa sender Folk
ut til Heidningarne til aa sorkynna Evangeliet um
Fred og Kjærleik, —- so maa desse Folk saamange
rare Tankar· Kanskje dei stundom kjem til aa tru,
at Europafolket sender dei det, som det fjelv ikkje
bry,r seg vidare um. Me hev daa og set, at dei
store heidenske Kulturfolk, Kinesarar og Japanesa-
rar, er meinte paa aa senda Missioncerar syr si
Tru yver til Europa. Sanneleg, eit underlegt
Resultat av det store Missionsarbeidet i det 19de
Aarhundradl
,,Missioneii er ein heilag Ting, eit kjærtVarti
syr .l"ki-istenfolket,« segjer Jnnsendaren i No. l4-
Me kann vera med paa det; men me held og fram
den Sanningi, at Missionen ikkje — slik som
hjaa oss —— maa rivast ut av sin Samanheng med
alt det andre, som bør vera eit kristent Folk hei-
lagt. Og just syr di Missionen er slik ein heilag
Ting, bør me, so godt som me kann, driva denne
Gjerningen etter den Rettesnor,» som Guds Ord,
apostolisk Visdomsregel og Kyrkjesoga sjolu gjev
oss, og agta oss vcel fyr aa draga denne Heilag-
domen ned i Humbugen og Skraalet elder koyra
honom fast i siikt aandlaust Regelverk, som dei hev
gjort daa visst hjaa oss-
,,Cin skulde vera hogvar og fara varleg fram,
naar Ein tok til aa sorhandla um Slltissionem«
vert det vidare sagt. Lat so vera. Men kvat
Avkrok av Landet hev den Mann butt i, som ikkje
veit, ·at so hev voret gjort, allvissthjaa oss-? Hev
ikkje Missionsstyret og Missionsselskapetfenget styrt
og stelt plent som dei vilde-? Naar elder kor elder
av kven hev det nokotsinn vor-et lagt so mykje som
eit Halmstraa i Vegen fyr Missionsstraevet korkje
ute elder heime? Um Ein vil lesa Referati av
alle dei store og mindre Moti, som hev vorethaldne
i Landet i dei seinste 30 Aar, Krinssorsamlingar,
Generalforsamlingar, »Fcellesmøder« o. s. ir., fo
vil Ein ikkje finna det minste Grand, sont Ein
kunde kalla hardhendt elder uvyrdenKritikk Jnns
i No. 14 kallar det «Partistrid,« naar nokon vil
prøvet aa paavisa Veilur i Missionsstellet vaart.
Kvat vil han daa daa kalla sitt eiget Standpunkt?
Nei, Hr. Bladstyrar, Jnnsendaren i No. 14 er
jl
i
s
Eit og amcat fraa ci Englandsscrd.
(Framhald·)
London.
St Pauls Domkyrkja.
Under Kuppelerr er der Sæte fyr 5000 Maan.
Der gjekk eg burt og sette meg. Herfraa kann
ein sjaa det meste av Kyrkja· Yver seg hev ein
den drustelege Kuppelen liksom ein Himmel, 225
Fot hvg paa Jnnsida sraa Golvet til Taket og
108 Fot i Diameter. Paa Taket er der S Maa-
-lar-Stykke, som er emnad fraa Apostelen Paulus’s
Liv, men dei er so hvgt uppe, at ein kann inkje
sjaa dei, naar ein -er nede i Kyrkja. Eg fekksjaa,
at det var nokot svart, som ledad seg ved den
nedste Kanten av Kuppelen, og daa eg saag etter,
kunne eg oygna ein Mann, som gjekk rundt lang-3
Veggen. Eg spurde ein, som sat utmed meg, um
det var Raad! til aa koma upp der, og han svarad,
at det trudde han visst, men inkje torde han ganga
upp der. So nær var det, at eg inkje hadde sen-
get set det merkelegaste i Kyrkja; men no skundad
k — — -,- » . » -—.
eg meg stad, kaupte ein Billet og gjekk upp ei lang
Tropp, 260 Steg, og kom til T11e whispering
Gkrllersy, dei kallar, Kviskring-Trevet. Ved Ned-
kanten ao Kuppelen gjeng det ein Gang med
Handrid rundt paa Jnnsida. Herfraa er det gru-
sjelegt aa sjaa ned i Kyrkja, og her kann ein sjaa
dei sine Maalnr-Stykke under Taket·» Men mykje
meir forvitnelegt er det, at naar ein Mann snur
seg mot Veggeii og kviskrar nokot, og du stend
paa den andre Sida gjegnt imot og snur deg mot
Veggen, kann du høyra»det likso grannt, som ein
’kviskrad i Øyrat paa deg, endaa det er 108 Fot
imillom dykk.
Herfraa gjeng det ei Tropp paa 118 Steg
upp til The Skove Ga11e1«y, Stein-Trevet, paa
Utsida av Kyrkja, med ei fin Utsyn yver London.
Herfraa er det ei Tropp paa-137 Steg upp til
Tlcm Golden Ga11ery, Gull-Trevet, som og er paa
Utsida. Her uppe er Kyrkja smal, ei 330 Fot
paa Lag yver Gata. Her kunne. ein sjaa mykje
paa ein klaar Dag, heileLondori og meir til. Daa
eg var der, var det nokot Skodda, tettare og tettare
te lenger ned det bar mot Marki, io eg kunne
inkje sjaa stort annat,· enn dei memaste Gaturne
og Husi; lenger burte saag eg berre HuZ-Tak og
eitkvart Kyrkje-Taarnet, og endaa lenger burte
Rvyken sraa Pipurne, som blandad seg i den koite
Skodda. Men endaa gjorde Tanken paa all den
endelause Stordomen og Rikdomen, sont gjøyinde
seg under og attum, denne Utsyni merkeleg fager.
So høgt uppe, som eg var, var Skodda tunn, og
Soli skein so vidt igjenom. Det sveiv i meg, at
London no var liksom ei Kjempa, som haddesvcipt
Veter-Kappa um seg, fo berre Nosi stakk fram i
den reine friske Lufti, og at eg no sat paa Nasetippen.
Eg gjekk lenge rundt og rundt og saagdg kunne
inkje koma meg til aa ganga nedatt· Eg var no
den hogste i London; yver meg var det berre ei
stor Kula og ein Kross. Toppen av Krossen er
370 Fot hver Gata. ·
Daa eg hadde gjenget nokre Steg ned, stod
det ein Mann i ei Dør og bad meg koma inn.
Det var eit litet Kat; midt paa Goloet var det
ein Glugge. Eg glytte ned igjenom. Eg saag
ned i Kyrkja, som var midt under, der satdet sleire
Tusund Menneskje, daa Gudstenesta nett skulde
taka til, og mange gjekk umkring, men so prende
smaa, inkje større enn Maur paa Kne. Daa
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
