Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
78
Fedraheimcn·
15de Mai 1880.
verste han visste, var Stryk« Likeviel fekk han
mest av det siste, og det var det einaste, somLars
totte var rart i denne Verdi.
Sume sagde han var ein Styving· Han gjekk
og glyrde med dei too smaae GrisesAugo sine og
saag ut som han lo aat all Ting; det einaste han
sagde var: ,,Ja——ja daa; det er ikkje verre i det,«
og ,,aa ja, det var no so det daa." Men andre
meinte, at han var ein ful Fant og kiokare enn
nokon vis-ste.
At Folk kunde trii slikt, kom iGrunnen berre
av det, at. Lars Flug var Son hans Jo Flug.
Jo Flug var ein gamall Riking, som i mange
Herreiis Aar hadde styrtBygdi berre med aa tigja
og segja ,,Hm!’« —— Det var ikkje rimelegt, at ein
slik Mann kunde hava ein Styoing til Son, oart
det sagt, helst daa denne Sonen var Einherne.
Men det var ingen, som vart klok paa Lars, og
so fekk daa kvar tru det han vilde.
Jngen visste nokot aa fortelja nrn Lars Flug.
Haii var med allestad, men lagde seg aldri frami.
Folk vande seg til Slutt til aa sjaa denne Karen
utan aa gaa honom. Haii var med liksom ,,paa
Lut.« Det var ingen, som sagde nokot til honom
og ingen, som brydde seg um honom. Det einaste
kunde oera, at dei ikkje visste annat aa sinna paa;
so gav dei seg til aa gjera so smaatt Narr av ’n
Lars. ,,Skal du snart ut aa fria no, Lars?««»
,,— Aa ja, det er ikkje verre i det,« sagde Lars
og smaalo. Ker er det du skal ha, du daa Lars ?’« —-
Det lo Gjenturne altid so godt aat. Men Lars
lo med, han, og naar dei dreiv sterkt paa, so sva-
rad han med ein logn Smil: ,,Haa ja, — det var
no so det daa!«
Ganile Jo Fliig var Enkjemann og haddetvo
Tenestgjentur. Deii eine av desse var fraa eiUt-
bygd og kom til Gards daa ho var 15 Aar. Daa
var Lars 16. Denne Gjenta vart verande paa
Garden; for ho var snild og flink· Ho heitte
Brit. Lars bryode seg um ingen, han; men minst
av alt inn henne. Ho var ikkje nokot væn helder,
og so arm som Naal i Begg. Ho vart brydd syr
Per Øvreplassen, Spilemannen, og . sume trudde,
at dei too hadde ein Tanke til koarandre; men hel-
lest var det ingen, som lagde større Merke til denne
Gjenta. Ho oar no helder ikkje den, som heldt
seg from.
Aari dreiv av; Folk doydde og gifte seg, Gru-3
og Lauv spratt sram og folnad· Deri som ikkje
lagde Merke til alt dette, det var Lars Fl11g. Han
hadde det so godt, so han var like sæl. Det var
fælt so Moro sum Sumaren, aa liggja ute paa
Slaatten, henta Ver og solka seg; men det var
likso Moro um Vetren, naar Snoen og Jsen laag,
og Ein sekk vera ute og renna, elder naar Eldeii
sprakad paa Peisen, og Rokkar og Prat surrad
rundt ikring. Daa sat Lars burtmed Gruva og
smuskad og smaalo og lagde Ved paa Elden, naar
det ikkje brann gildt nok. Det var Moro all Tids
Ingen hadde set Lars Flug i Ulag.
Tilskutt var han 22 Aar gamall· Daa tok
han til aa tenkja paa, at han iGrunnen var vak-
sen Kar. Og det var daa, han lo so godt, naar
dei spurde, um han snart skulde ut paa Friiiig.
,,Ja——ja, det var no so det daa!« sagde han, og
dei smaae glade Augo hans skaut liksom Sol-
Det var ein Dag, Vrit var i Løn og vund-
lad. Ho tenkte paa ingenting, stod og sullad og
smaasong; ——— so kjemLars drivande· ,,Du Brit?«
sagde han. ,,Naa —?’« svarad Brit· Og som ho
stod oer og saag paa Karen, so saag ho, at han
hadde vaskat seg. Her maa vera nokot tids,tenkte
Brit. »Du Brit?« sagde Lars, stakk Henderne i
Lumma og saag so fornogd ut; ,,du vil ooel ikkje
gjera so onel aa vera Gjenta mi?« — Brit kunde
ikkje annat, ho settei og lo. ,,Ja——ja,« sagde Lars,
,,det er ikkje verre i det, — du kann tenkja paa
det!« Dermed gjekk han. Brit stod ei Stund og
lo med seg sjolv, so vart ho aalvorleg og gav seg
til aa vondla. Men so stod Lars der paa nytt.
Han hadde Henderne paa Ryggen og saag ut paa
Lag som vanleg. ,,Naa, hev du tenkt paa det
daa?« sagde han. ,,3Tenkt paa det?« svarad Britz
,,du er daa vcel ikkje saa galen, at du trur slikt
kann gaa an?« — ,,Hm, ja——ja; det var no so
det daa,« svarad Lak-3 og strauk. «
Den Kvelden var Lars i Ulag. Men ingen
lagde Merke til det utan Brit, og ho tagde· So
vart ikkje Friarsoga hans Lars Flug lenger· Eit
halvt Aar etter gifte Brit seg med Per Øoreplas-
sen, og Brudlaupet stod paa Flug. Lars sagde
ingenting; men han stirde stundoin underleg paa
Bruri. ,,Naa, Lars —?’« sagde Gutarne, ,,skulde
det ikkje vera Moro aa ha seg ei stik?« —— »Aa
jau; det var ikkje verre i det,« sagde Lars, og lo
ikkje.
11-
Det var som Lars Flug kviknad til etter denne
Tid. Han var meir jamnt med og arheidde, og
han fekk liksom meir Vry syr alt, som hoyrde Gar-
den til. Gamle Jo stirde undren paa Guten og
sagde ,,Hm!« —- han kjem seg! — Og det kunde
vcel turvaft. For Jo kunde mindre og mindre
draga Lasset aaleine, og han hadde ingen annan
aa lita paa.
Og det var fleire enn Jo, som undrast. Heile
Bygdi talad um det; for no fekk dei Rett, som
hadde trutt, at Lars ikkje var so styven som han
saag ut til. Dei lagde og meir Merke til honom
i Lag og Leik no, — for Lars var der ikkje· Og
det raraste var, it han vartsaknad. Det vantad
nokot i Laget, naar ikkje dette glade Andlitet var
aa sjaa der. Men Lars foor sjolv so stillt fram,
at ingen kom seg til aa segja nokot til honom. Han
gjekk heime og ruslad, smilte som vanlea, men hadde
Augo med seg; sagde ikkje stort; men det han
sagde, var det Vit i. Det vart etterkoart Lars,
som vart Maanen paa Gardeit, endaa ingen rett
kunde segja, korleids det gjekk til. Og sjolv visste
han det knapt helder.
Men daa han var 30 Aar gamall, var det
ingen lenger som minntest, at han hadde gjengeti
Bygdi som ein halv Tulliiig. Han hadde helder
ikkje den gamle Smilen. Han tok til aa likjast
meir paa gamle Jo, Faer sin. Og daa vart det
fortalt ao gamle Fol·k, at dei kundeminnast, at Jo
og hadde voret ein »rar Kar« i sitt Uppvekstre.
Cin Dag sagde Jo Flug til Son sin: ,,Du
Lars, eg vil tala med deg.« Lars sylgde med
inn. »Du Lars,« sagde Gamlen, »no kann eg
itkje meir;« no sin du taka Styret; men du maa
gista deg, Larsl«« — ,,Hm, det var no so det,«
soarad Lars· ,,Du maa gifta deg, Lars!" —
sagde Gamlen. »Kjeringlaus er verre enn stav-
laas, og denne Garden hev voret kjeringlaus altfor
lenge. Koat meiner dri um Sigrid Bakken?«
Lars riste paa Hovttdet. ,,So. Enn um Margit
Vit?« «Lars riste paa Hovudet· »Kven vil du
ha daa?« kvesste Gamlen i. »Eg skal grunda
paa det,«· soarad Lars. ,,Men um Garden og dei
Ting sagde han, »so»ver berre usyten, du Far-
Eit og aunat fraa ci Englaudsscrd.
(Framhald.)
London.
D o k k arn e.
Det foroitnelegaste er under Jordi, dei store
Vinkjellarariie. Vil ein smaka paa Vinen, lyt. ein
faa seg ein kasting—o1sde1s, elder Lov til aa smaka,
av ein av deiKaupmennerne, som eig Vinen. Me
hadde fenget oss ein slik Tasting—order, fekk oss
eit Vinglas og nokot aa bita i, og so fekk me kvart
vaart Ljos (elder Lampe, det hugsar eg inkje), og
so bar det nedi Portviti-Kjellaren· Det var myrkt
der nede, berre her og der blekkte det eit Livs-.
Det var laagt under Taket, og alle Stader hekk
det ned nokot, som saag ut liksom Ull, og som
kjem av Vin-Eimen. Lufti er reint mett med Vin-
Ein1, og den gjeng tilsHovudet, so den, som inkje
agtar seg og drikk slik som han er van til aa drikka
i rein Luft, kann lett faa seg ein Giv’ Portvin-
Kjellaren skal vera 28 Maal stor. Den eine Gan-
gen gjeng ved Sida av den andre, fraa den eine
Veggen til hin, og tvert yver desse, millom dei
tvo andre Veggerne, gjeng det og Gangar· Lengdi
paa kvar Gang er væk V2 engelsk Mil (7 paa ei
norsk), og tilsaman er dei 22 engelske Mil lange,
so mykje som ein Turist matlegt kann ganga paa
ein Dag. J Midten ao kvar Gang er der ein
Spongveg av Jarn, til aa rulla Tunnurne paa.
Paadkoar Sida av denne Spongvegeii ligg der
Tunna ved Tunna, sull av Portoin, tilsaman 44
Mil, so langt som fraa Kristiania til Drainmen
og attende til Askers Kyrkja·
Foraren vaar hadde ein Navar og ein Piiine
med, og ender og daa bad Elsgren, at han skulde
bora Hol; daa tappad me i Glaset og drukk, og
etterpaa sette han Pinnen iHolet og skar av.
Daa me hadde drukket oss utyrste og vældet, gjekk
me inn i Sherry-Kjellaren; den er nokot mindre,
V2 engelsk Mil paa kvar Kant, og alle Gangarne
tilsaman er 18 Mil. Der heldt me paa og drukk.
Daa rauk Glaset paa Slutten, men korleids det
bar til, veit eg inkje. Sidan drakk me ei Stund
av Brotet, og so ruslad me ut. ,,No lyt me saa
oss nokot aa liva av,« sagde Svensken.
Um Eftanen skulde eg sjaa Britjsh Museum,
tung var eg i Hovudet, men eg tenkte nok det
skulde gjeoa seg. Men daa eg kom inn i Museet,
fekk eg annat aa merka. Eg gjekk gjenom deteine
store Nomet etter det andre, og visste inkje, kvat
eg skulde glaama paa, daa det var so endelaust
mykje av alle Slag. Rett som det var, naar eg
trudde eg var komen til Enden, saag eg endaa ei
lang Rad med store Rosn· Eg vart sistpaa reint
yverstigen av denne yrjande Mengdi og gjekk heim.
Eit Aar hadde inkje voret for lang Tid til aa sjaa
dette Museet.
T emple Bar.
Temple Bar stod, daa eg var i London; no
er han burte. Det var ein Port i Vestenden av
City, bygd 1670. Paa Vestsida var han prydd
med Styttiir av Karl den syrste og Karl den an-·
dre, paa Austsida var Dronning Elisabeth og Ja-
kob den andre. Yver desse fire Samfunds-Syt-
turne stod det ein annan Prydnad, som synte, kor
sterkt dei studde uppunder Samfundet i gamle Da-
gar: her stakk dei Hovudi av Brotsmenner paa
Jarnpiggar, paa Toppen av Porten. 1746 var
J?- :
»-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
