Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
,,,,-.-·-
«.»—»s w- s—-—-z-k- - ·-
I fl- ’·««Yss·fl"«s«sp«—«’ff·«·’sk, w’k««’—· 777 ·
-0
the Juli 1880.
3edratjeimen.
123
For ei blodig Spott. Det er i Lag med
»Morgenbladet«, at »Kristi Tenarar« no stend.
Det er i Lag med dei Store i Vordi, med Kort-
gar og Hoffpakk, med ofsieiel Lygn, med Vanetrui
og duld Vantru» med alt det, som ikkje lenger
hev Idealitet elder Livs Bon, — det er i Lag
med dette, at »Kristi Tenarar«"’ no stend! Kann
slikt hengja rett ihvo?
So niykje er visst, at like ein-s- som Stangs
Negjering i desse Dagar med sin ,,kongelege« Po-
litikk skaparsFristatsmenn i Tusnndtal« like eins
skapar Prestarite med sin «kristelege« Politikk —i
Tnsnndtal av Fritenkjarar· Men kauskje er ikkje
det sosfaarlegt? Kanskje er det meir verdt aa
berga ein stor Prestegord eun aa frelsa ei Sjæl? —
llallvok Uvnas fkik til Gut-o lleihleliihH
(d·»m: Dale-du Roman-)
Han Halhsor fraa Uvaas sat drukken i Lug,
So slo hoit i Bordet: «"l 3101sg««311 den Dag-
Hentnr og Gnro ttv Dulenls
Det vin- 1·iki3 Halte-m- tok Gang-Men ut,
Og sjcilv ei· han stellt sont eiit hovelog Gni.
— l Morgon tizst Gnro ov Dalen
« Og Borkcsn han sprang ·yvcr Bet·g«i dei graa,
Daa lcvktlilsoli skejii Fyen Niitscinne blaa
Osr Forhen han ttsnaviiil og. risto si. Maan. «
O .. , «
Og snart Vin- dei goynide av Ftuskt og Graan
Og Ben-kan han trant xver Ilantrarne slo-
So Gnceistarne stod jlrxta stanlsette Sko. l
Ilan kzstte og slctseil(: ··Tak ntot Gangen-en 111i112««
0t sjtltm so Mener no den lfvaasen inn.
i? D-) d
Men Gnro vin- shig ho og kom Seg i Hag,
spHo gjorde seg- Venleg ogs laast Vei-et 1)1J11g.
Ilo hontnd friin lcjekllareti tjorg·nntolt Ol,
Bund Uvaasen ihsikka og laast drikka s·j01.
Og Uvunsen timle og han tonkts med seg:
Noat· og ei- litt drukket-, eg« ro«1· hest tZ·1· meg.
So tonan hun Olhollen Gang ettei· Gang,
Til hun sat i llenksen og vort-ad og« song.
Hknt Sverdet skal Svingkt og g;jet-a» det- vel,
Men nker hadde sleget det honont i Hel.
Snart- 1aag han paa Tilct·. so lang ssnn hent vai-.
"No Gutan sa’ Gut-U, «·(1s3t- ven- kin eiii Karl
’J Ui- tlen nye Bol(i hans Jotsnntl Telnest «Gutsu
Her-hielii1·’, sont det norske Samlng gjjevutiAatk
Daa alt dette ikkje var«nok til at halde henne med
Moi«o, sette ho seg fijre aa fortulle sHovude paa
KorporalOLEttiiigeii, og den Tingen var lett; for
det saag ikkje nt til, at Orso ljadde Hast med aa
konia· heim til Landsbyett sin; ljan syntest hyggje
seg overlag godt i Ajaccio, endaa haii korkje lydde
til nokon hell lyddest til av nvkon. Hellest ljadde
Miss Lydia sett seg ein annau og ædlare Gjet«-
ning fore: aa faa Folkeskitt paa denne Fjelldjon-
«nen, og faa ham til aa gjeiia upp dei niorke Tail-
kanne, som hadde fort ljan til Qui. Fraa den
Tid ho hadde tekje til aa brrj seg med aa studere
halt, hadde ho sagt seg sjolv, at det var Skade aa
lata den unge Maanen fara inn i sin eigen Un-
dergang, og at det vilde vera Ros verdt, nm lJo
kunde ljngvende ein Korsikanar.
Daganne gjett for Ferdafolke vaart paa denne
Magten: llm Morgenen gjetk Obersten og Orso
paa Iagt, Miss Lydia teilna hell skreiv Brev for
aa kunne dagfeste dei frem Ajaecio Kring Kl. 6
um Ettermiddageu kom dei tvo Sknttaranne heint
att, lesste med Visit. Dei aat til Middags, Ober-
itsn svir, og Ungfolte svalla til langt paa Natt.
Ein ljell anuan Ting ved Piiss-løysiiigigjot«de,
at Obersten maatte iun-um-Præfetten. Denne
fann, som andre i same Embiette Tidi lang, og
haii vakt reint glad, daa han hvorde at det var
koineii ein Eiigislsmanin rif, forucem, Far aat ei
fager Dotter; altso vart Obersten framisraa mot-
tekeii og yverlesst med Godvilje Endaa metr:
«0g hent frant hans Sadel og legg paa hans Hest-,
So skal me no sjaa an faa heimatt naar Gjest.»
Paa Sadelen votst han daa baklengses sett-,
Og kring tnn hans Hals vait eit Geiteband sp1»ett.
St) klappad ho Bot·1(8n: kAki t1sn du vat- mi11,
So vat- det det sitmo nicil Hnshonden ditt!
«’Med Sniaagrisen burde du liggja j Kro,
Ei Kryngla paa Stue-eit ho Var deg tin- gotl·«
Dei hatts’n paa Borken med Bast- og- 1neei Reirn·
Den Gongen kom Uvaasen holdengjes henn.
— 1 Min-god tiyt Gru-o ov Dale-n-
Kristiania, deri 29de Juli.
Eit skanstt Blad, «7’Nationa«1’2 stritt den 19de
ein RedaktionsartikeL som me tek inn eit Ordrag
or etter Berg. Tid.: -
»Den Forsatningsstrid, skriv Blodet, som Tele-
graer hev meldt oss eit og annat um fraa Kri-
stiania, ser ut til aa veksa slik, at det kan vertii
mindre hugsamt for Kongedamet·
Det var fraa Forstunue derre Tale nm ei
Umbot, som ikkje i minsteMaate oedrordeKongens
Prærogativet«. No er Kongeii sjolv dregen per-
sonleg inn i Striden, og fell den Regjeringi, som
ljan held nppe, vil det vera eipersouleg Ned-
boygjiug for honom, sont Kougedomet ittje vil
kuuna vinna upp att.
Norig med si halvt repnblikanske Forfatniug
ljev likevoel ikkje parlamentatiskt Styre. Nik-Z-
raadarne, som Kotixieii utnemner, steud uavlsengige
av Natioualforsamlingi; men til Gjengjeld hev
Kongen berresnspensivtVeto — Det norske Folke-
parti tjev r,oynt, at dette (uparlamentarist’e) Stjsteiit
seinkar Forretningsgongen og skapar Meinhove,
som Eiii letteleg knuda sleppa, naar Eiii fekki
Gong eit endeframt Samarbeide millom Regjering
og Folkeforsamling Til dette Augnemed hev Stor-
thinget triGonger vedteket eitGruunlagbrigde, som
er meint paa aa skapa eit verkeleg parlamentariskt
Styre og verkelegtJ)ii11isters-Attdsvar. Oskar11—
elder rettare Statsraadarne hans —— held paa, at
Kongen tjev absolut Veto i Gruiuclogsaker. Stor-
thinget negtar dette, og vedtek ei Uppmaning til
Regjeringi um aa promulgera Storthingsavgjerdi
som gjeldande Grnnnlog for Framtidi. Nn.Neg-
ting fraa Statsrnadeti Kraft av det absolnte Beto.
Strideic feer eit kvassare og koassare Lug. Flok-mis-
forararne iThitiget seer fraa alle Kantar Helsingar
og Ordsendingar, som lovar kraftig Tilflntning
fraa alle Demokratar. Dei Blad, som talar dette
djerve Fleirtals Stik, melder, at Thinget ittje vil
gjeva etter, men at ein Riksrettsklageikkje vil kunna
forandra Stellingi, den friltjudte Folkenieining skal
finna andre Raader,
gagnlegare Hjeli1.
som er- kraftigere og vil gjeva·
Og dette er ikkje tome Trugsmaal. " Det er
gamalt i Not«dlaitdi« at Folket gjer Motstaitd mot
kongelege Overgrep, og det endaa at Kongedomet
deroppe aldri hev havt denne Guddomsglans aa
kalla for, som i Frankrik og andrestader hen sett
ei so djnp Motsetning millom Einstt)r«et og det
moderne Samfund. Einstyret er deruppe, og ser-
leg i Norig, intje uokot anuat eiin ein gagnleg
Samfundstilskipnad; og kunde der med Grunn
reisast Tvil um deiiite« Tilskipnaden var gagnleg,
so vilde det ikkje vera dei gamle Minue, som skulde
hindra Normennerne i aa faa Huset Vernadotte
ifraa seg, likso kvitt sontSveuskarne avsette Wasa-
9Etti, endaa den hadde heilt andre djupe Roter i
Folkesoksa· .
Visit er det, at Kotig Oslar ikkje vil kunna
lita paa Svenskarne til aa kua ei Reisning i
Norig Det Partiet, som heo Magti iStortinget,
hev visst aa vinna seg Venskap i Svei«ig og Dan-
mark, og Sambmrdet millom dei skandinaviske De-
mokratarne er alt upp i Dagen nok til aa gjeva
dei kongekjiere Vakstrcevararne yniis Hugverk. —-
Det er for Augo synt, at den uboygjelege Radi-
talismeu hjaci Nordmeunerne ikkje vekkjer den Harme
i Sverig og Danmark, som dei meir og mindre
reattiomere Blad i desse tvo Lands Hovudstader
fiint for godt aa sortelja
— Det sanne er, at Norig i· Ronudi alt er
ein Fristot, og at Sverig og Danmark eig alle
dei Viltor som trengst for aa verta det. J alle
tri Land er det Vandet-ne, som i Royudi ’er den
·"tørande Klasseik’«. Dette Bonde-Demokrati er paa ·
ein Gong konservastivt i soeiale Spiirsmaal og
raditalt i dei oolitiske. Det ljev ikkje nokot sams
med Arbeidarproletoriatet i Millomevropas Stor-
lujar. Socialistiieit kcmn ikkje faa Tak i Jord-
drnkararne og Sjomennerue, soms ihoplagt er den
store Folkemeugdi. —
Sotiesoii hans Bernadotte er ikkje Mann for
aa stansa den Rorsla, som tjev tetet Fleirtalet av
det norske Folk, og sont vil gjeva ni) Kraft til
Fridomsstrtevet i Sverig og Danmark.«
— Soiit me ser, veit Blodet rett god Greida
av aa oera eit fransk Blod.
Arbeidarmotct i Kristiauica Ao Utsendingar
fraa thsbeidarsamtfnnd ntansnr Kristiania motte
ein40—5·091liann, og fraa Kristiania lsalvhundrad
Mann til. Fraa Trondheim kom nmfram 3 Ut-
sendingar l4 Medlemar av Samfundet der, og
fraa andre Steder var og framniott nokre umfram
dei valde lltsendiugar. Motet vart opuat Snndag
Kvelden. Til Embazttsmenn valdest: For Sam-
niotet Sakfomr A. J. Dietrichs (Formann),
Vokprentar J W. Eide fraa Vei·gen«(Vara-
forniann), Nedaktor J. Sveudsen fraa Arendal
og Larar G. Johnsson fraa Drauin (Skriva-
rar). Ft)r Eier-Mon elder Moti fyr dei 3 Av-
deilder-, som skulde fyreleggja dei Giitiie, som var
faae Diigar eit-er kom Preefekten paa Jnnstig til
Oberstea Denne kom netnpp fraa Middagstiiaten
og hadde strekkt seg maklegt paa Sofaen, var just
aat aa somne: Dotter hans song ved eit ynkelegt
Pianosorte; Orso sat og suudde VladiiMusikljefte
hennar og saog paa Akslerne hennar og det ljose
Haare. »
Privfekteii oart meld, Pianoe tagua, Oberslen
ris upp, guika Ango og fnrestelde Datter si. »Eg
stjresteller ikkje Hr. della Relibia«, sae han, »for de
kjenner utan Tvil kvarandre«.
,,Hei«reit er Son aat Oberst della Reobia?«
spnrde Præfekteii, ljaii syntest verta noko under-
legt ved. -
,,Ja, min Herre«, svara Orso.
»Eg hev vore so hieo aa kjenne FarDykkar"·
Dei aalmenuelege Tale-Eiiiiti var dei snart
ferdnge med. Obersteit kunde ikkje haldct seg for
aa gjeispe heldei« tidt; Orso vilde, som liberal,
ikkje tala med ein Mann av Magti; Miss Lodia
maatte holde Samtalen nppe aaleine. Priefekteii
paa si Side sisrgde fnise, at Samtalen ikkje somna
av, og det var greidt, at haic lika det overlag aa
tala um Paris og Verdi med ei Kvinne, som
kjende alle Merkesmenn i det evrotueiste Samnoyte·
Guder og Gang, mea haii tala, tok han. Orso i
Augnesyn med sers Forvitna
»Det er paa Fastlande, De hev lært aa kjenne
Hr. della Rebbia?« spurde han Miss Lydia
Ho svara litt l)rt)dd, at dei hadde vorte kjende
paa Skipe, som sorde dei til Korsika.
f »Det er eiit sramifraa ung Mann«» s ePræ-
fekteii halvhogt; »hev hatt sagt Duft, kva det er
for eiic Tiiiite som driv hati til Korsika ?« lae hait
til endaa laagare. ’
Miss Lydia tok paa seg sitt niajestietisfe Lug:
»Eg tjev ikkje spurt han«, sae ho; ,,De lanngjera
det sjolv’«. .
Prasetteii tagde; men strakst etter sae lJaii til
Orso« daa denne hadde tala uokre Ot«d paa Engelsk
til Obersten: ,,De ljev ferdst overlrikj nnjkje, er det
likt til. De hen veel mest glonntt Korsika vg...
Sedeii l)eime«.
»Det er sannt, eg var itkje gamall, daa
eg foor«·
,,De ljoyrer enno til Heren?«
,,C«—g er sett paa halv Lon, min Herre-.
»Eg skulde tru, De heri ikkje tent lengje nok
i den franske Her-en til aa oerta heiltupp Fransk-
mann«. Dei siste Ordi sae. hait med serleg Vegt.
Eiii smeikjer itkje Korsikanaraune mykje ved
aa niinne dei um, at dei ljoyrer til-den store Na-
tionen. Det vil vera eit Folk for seg sjelde, og
det kann dei hava Rett i. Orso svara litt kvast:
»Trur De, Hr. Prtvfekt, at eiii Korsikanar, plent
maa tena i den franske Her-en for aa lsli ein
Maun med Ære?«
»Nei vist ikkje« sae Præsekteii, »det var paa
ingen Maate min Tanke; eg talar berre uni visse
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
