Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
»—f .-.. ,. -.«-. »»»—-.·..
2den Ottaber 1880.
Jedraheimsen.
159
Professorerne til aa svara ioiii ho vil. Og daa
gjeng ho til Universitetet! Naar ho kan faa «Vi-
tenskapeu« til aii segja det ho sjelri ynskjer. so
raadferer ho seg med Vitenskapen; men naar ho
er ra-dd, at ««Liitenskapen» kunde motsegja og
avsanna det ho sjolv vil hava fram, —— so let
ho Vitenskapen vera iFred Det gjeld ikkje um
aa faa Saki fnllt -nppklaarad, so Eiii kan sjaa,
kvat som er sannt oij rett; det gjeld berre nm aa
saa fram siiie eigne Ynskje» anten dei so er vist-.
elder galne. — Men um Professor Brandt og
hans nye Veie-Fru skal me ingenting segja, fyrr
me fer.
Det andre Storverket, Stangs Regjering hev
streevat med i seinare Tid, er aa faa oydelagt
Mititasrkomiteea Taa ho ikkje kunde faa sin "kon-
gelege Konnnission« istand, burde .Ko111itee11l)elder
ikkje faa arlieida; for det galdt ikkje her um
Landsforsvaret og flike Smaating; det galdt for
Reajeringi um aa faa Heiiiit for sit eiget store Fiii-
sko. —— So set« det iallfall ut.
Tet hadde vist seg, at d)tegjeringi ingenting
kunde ntretta med aasegja »Veto» her, for Ingen
trndde pint dette Jernet So gav ho seg til aa
brnka Magt mot einskilde tioiiiite-Yieiiii.
Ho prevde paa aa hindra dei einskilde Medlemeri
aa saa vera med iKomite-Moti. SomThing-
men n kunde ho itkje rorii dei, naar dei sat i sit
ArbeidJsom Storthiiixiet sjolv hadde paalagt dei;
men so provde ho aa taka dei som Embasttsmenn
Di—t var Ofsiserarne i Komiteen, ho provde seg
med paa denne Maaten; fors dei kati ho taka paa
f,liionnmmdrkVeg«
listeneral Grimsgaard var det snart gjort aa
saa Skikk paa. Han hadde nok som Thingmann
voret med paa det same som dei andre; men Re-
gjeringi visste, at Thingm anneu (3)«rimsgaard var
ei11 aunan enn liseneralen lsjrimsgaard og de-ssu-
tan vissste ho, at naar han hadde vist seg halvt nm
halvt regjeriiujs-uvenleg i Thinget·, so koiii det mest
av, at han var tykkjeii paa Herstyret, fordi dette
itkje hadde vyrdt hans Ord og Ellieiningar so mhkje
som han tottest Rett vera. Det viste seg daa og,
at stratst det tom til Aalvor, so gjorde Generalen
seg mjut, skaut seg inn under Kongens personlege
Avgjerd og gav «Storthingsmann Grimsgaard»
eiii god Dciij. -
Det verste var det, at han hadde sagt i Ko-
miteen, at etter det han hadde snakkat med Stats-
raad Mnnthe, so vilde ikkje Regjeringi leggja
vondt i Vegen for Her-Iientsidi, tvertimot. Meii
dette kunde Eiit negta. Grimsgaard skreiv daa an
i Dagbl. og provde aa vrida seg fraa det. Men
Dagbl hev sidan kunnat stadfesta at det var sannt,
for baade Sverdrnp, Frilseth» Bjering, Skiiiir og
Jakobsen, kann vitna, at Generalen hev sagt
det. —-
Me skal ikkje segja meir inn dette; for det
einaste, som her med Sanning kunde segjast, —— —-
det tek seg itkje ut paa Preiit.
So var det Gregersea Kaptein Gregersem
Storthingsrepresentant for det liberale Ronisdali3-
sylke, var eiii Mana, som vilde gjelda for fram-
ifraa frilvndt· Han trudde desntam at han var
ein stor Politike1«, og han skal hava droymt um
aa skapa eit uvtt stort «Centrnmsparti«, som skulde
gjera H1«. Gregersen likso megtig som Sverdrup i
Politikkeii vaar. Medrepriesentantarne hans fraa
Romsdals Amthadde derimot spaatt, at Hr. Gre-
gersen kom til aa «gjera seg ferdig« alt paa fyrste
Thinget; so stot« Trit hadde dei paa Politikken og
Frilyndet hans. Desperre« — det skulde verta
dei, som fekk Nett· Det var nok ikkje Gregersem
som var utsedd til aa vertii Sverdritps Ettermann
okj Arvtakarl
«Fedrh." hev i f. No. fortalt. kor det kijekk
med honom i .t"«comiteeu. Me skal ikkje taka det
npp att; Folk hev visst lagt so vElMerke til det,
at dei ikkje gloymer det. Men Regjeringi og hen-
nar Aatferd skal helder ikkje glohmast.
Endelika var det Kaptein Jakobsea Han hadde
ikkje sokt «Permission«; han hadde senget »Lov til
aa bu i Kristiania» for Vinteren, og det var in-
genting sagt uni, kva han vilde gjera elder ikkje
gjera i den Tidi. Det var altso mindre lett aa
faa Knipetak paa honom. Men Regjeringi hadde
fenget Blod paa Tann; hadde ho teket tvo, vilde
ho hava deri tredie med, og ho trudde ikkje Jakob- -
seir skulde verci stodare enn dei tvo andre. So
lagde ho i Veg. Jakobseu vart skrirmt med det
same som Gregerseiu at dersom han vacixjiid seg
til aa vera med i Koi1iiteen» so skulde han verta
kommauderad ut. Men Jakobsen var ikkje so
dum som den andre; han visste at Ord drep in-
gen Mann, og han sagde, at han vilde gjera sin
Skyldnad som Thin·gmami, til dess han fekk
Komimindo-Ordren. Gong etter Gong provde det
hoge Departement paa aa faa skreema Mannen;
for Kotiiiimndo-Ordreii hadde dei i lsjrunnen ikkje
Hug paa aa gjeva; men Jakobsen stod paa sitt:·
No lant dei fara. Orso tok endaa eiii Goiikj
Miss Jkevil i .LJaicdi;s Columha kysste henne og
band fo sin roserande Mnnn aat Lbersten, som
stod heiltnpp fjetra voer denne korsikanske Helsiitgs-
magrere Fraa Glase saag Miss Nevil Bror og
Shtier stige til Hest. Anij aat Columba glinnt
av ei vond (sizleda, som Miss Lydia ikkje hadde
lagt Merke til f1)rr. Denne store sterke Kvinna,
som blindt boygde seg for sine ville Tankar um
Æra, — som, med Bvrgskap lvsande fraaPanna,
med Munneu nppdregjen til ein sardonisk Smil,
bnrtforde denne unge Maanen, veepna som til ein
nmrk Daad, — alt dette kalla henmk til Minnes
det Oi«so hadde spaatt, og ho trndde, ho saag den
vonde Aanden hans-, som forde han mot Avgrnn-
nem Orso sat alt paa Hesteit; han lufte Hovude
og saag henne. Anten han no gjeta Tankjenhen-
uar, hell han vilde segja endaa eit Farvel, fo treiv
han deii asghptiske Ringen, som han hadde huude
i eit Vand. oxi forde han npp til Lippunue
Miss »ndia raudna og gjekk bnrt fraa (»iilase; daa
ho mest strakst etter gjekk attende, saag ho dei tvo
Korsikanaranne fara avstad i raskt Tvisprang paci
dei smaa Hestanne sine og taka Vegen mot Fjelli.
Ein halv Time seinare synte Oberssten henne dei
gjenom Kikarem som dei foor langs Botnen av
Vitt; ho saag daa at Lrso ofte vende Hoviide
mot Byen. .fsan kvarv endeleg burt attum
Moranne, som no hev maatt ryme for ei vasn
Tresetuing
Ditki Miss Lydia saag sexz i Spegeleii, fann
ho, at ho var lileik.
«K·va maa den unge Mannentenkje nmmeg«,
sae ho med seg sjolo, »og exi- kva tenkjer ezj um
han? ij kvifor tenkjer eg paa han? . . .. Eiit
Ferdakjenningl . . . . Kva vil eg i det heile paa
Korsikacs . . . . Arv eg elskar han ikkje . . . . Nei,
nei; det er daa og nmoglegt. Og Columba
Ei voeeratrice til Versyster som gjeng
med ein stor Dolt!’, Ho vart var, at ho stod med
Dolken aat Kong Theodor i Handi og kasta
han paa Pvutehorde. »Colnmba i London, paa
Ball! Det vart ei Lotie aa svne frainl Ho gjorde
Stormlykke kanheude . . . Hiin elskar meg, det er
eg viss paa. Det er ein Romanhelt, som eg hev
stansa paa hans Eventyr-Æg . . . Men skulde han
verkeleg tenkje paa aa hemne Fiir sin paa forsi-
kansk Vis? .. . Han var ein Millomting milloms
ein Courad««i og ein Dandy ..... Esg hev » gjort
han heiltnpp til eiti Dandy, men einDanth som
ein korsikansk Skroedchr heri skore chedi aat".
Ho kasta seg paa Seugi og vilde sova, men
det var raadlanst. Cg vil likevel ikkje herma meir
av Einetala hennar, men herre fortelja, at ho
hundra Gonger sae til seg sjol1i, at Hr. della
Rehbia itkje hadde vore og aldri vilde verta noko
for henne.
t) Helteti i «Korsaren« av Vin-on-
haii gjekk ikkje, fyrr han fekk Ordre, og tilslutt
kravde han Ordren skriftlegt for aa verii trygg.
So lant daa Regjeringi til med den skriftlege
Ordren. Det var leidt aa maatta bruka so beint-
fram Magti; det var leidt, at Eiii ikkje skulde
faa Folk godviljugt med seg, og det var ingen
Moro-Leik aa fara fram slik mot ein Stor-
thingsmanm som etter Storthingspaalegg
sat og arbeidde i eiii Storthiiigskoiiiite; men
Jakobsen var strid og det var ikkje onnor Rac1d.
Regjeringi var komi so langt, at ho kunde ikkje
snu. Hr. Jakohseu fekkskriftlegKommando-Ordre
til ali reisa fraa Kristiania, og han reiste. Men .
han gav inn Avskilssoknad med det same. Na-
turlegvis var Regjeriugi so vrang mot honom som
ho kunde. Armekommandoen hadde sjolv gjenget
beitit til Jakobsen med Ordreit sin ntan aa brnka
den lange Umvegen gjenin »Graderne", og so
trndde Jakobsen, at han og tunde gaa beint til
Kommandoen med sin Soknad; men nei! Hiiii fekk
gaa deri vanlege Vegen, senda Sokiirideii til sin
ncerniaste Overmann og deretter uppigjenom, til
ho paa vanleg Vis naadde fram til Departemen-
te—t«’ Paa den Maaten vil dei veel hala det ut
med aa svara paa Soknadem kanskje seer ikkje
Jakobsen leskil fyrr nt i ueeste Aar. O, so len-
gje han ittje hev Avskil, stend hait under Kom-
mando — meiner Departementet. Det er fine
Greidur IJkilitErkomiteen kann dei ikkje faa my-
delagt; men so held dei seg skadeslanse ved aa
verii vrange mot denne einskilde Mannen, som
dei hev Magti med, fordi han hoper til aa staa
under dei som Embettsmann!
Det var ikkje greidt for Jakohsen. For hon-
om galdt det ei Livsstilling som han baade var
glad i og som han trong um, og det var ikkje
godt aa vita, kva Regjeringi kunde finna paa
sidan- helder. Men Jakobsen hev havt Mod til
aa vaaga alt for aa knnna gjem si Plikt mot
Storthinget og mot Landet, og difor skal han hava
Æra og Takk av oss alle. Dei seajer han skal
snart vera ventande til Byen att for aa verct med
i Komiteen som fhrr. So kann Regjeringi prøvet
seg» Hr. Jakobsen hev i alle Tilfelle frelst LErci
si baade som Politiker og som Maan, og det som
sidan kje111, kann han daa oisseleg taka med Ro.
Men det heri Folket lært av desse Ugrei-
durne, at det er faarlegt og hver all Maate uklokt
aa velja Emhcettsmenn til Thingmenn Det er
sjeldan, at dei vil vera aa lita paa, naar det
knip. Dei er altfor avhengige av Regjeringi, og
altfor godt npptamde i aa trn som dei vert fyre-
sagde. I Tider som desse, daasjolve Forfatningi
stend paa Kast, og daa Negjeringi vert »meir og
meir paagangande, bor Folket agta seg veel i so
Magte. Det maa verta Aalvor i Leiken no.
Stytta hver Krskstiau lV vart avslord i Kri-
stiania den-B September. Torget var »mett«—med
Folk, ·so neer som den Firkanten ikring Sthtta,
der sjollse ,,Festen« gjekk fhr seg. Kongen kom
Kl. 1 og vart helsad med lTinrrarop av dei, som
var iuniFirkanten og av sume utansor og. Han
sette seg i eiii Stol, som var uppsett aat honom
midt framfor Kristian 1V, Musiken spelad eiii
Festmars av Ole Olseii, eit Sangkor song nokre
Vers av A. Munch, og so heldt Ordforareii Ad-
vokat Schweigaard lesloringstaleu Denne Talen
var god; for han iunehelt ingenting, og det var
det einaste, som her kunde h,ova. So litt Song
»og Musikk, so eilLetie for KongOstar den andre,
og so var det slutt.
Dei var ein rar Fest. Jkkje Namn til nokot
Sllig Eldhiig elderllppgloding; stivt og kaldt inne
i Firkante11, Flir og Laatt og likeseel Nysikna
utanfor. Folk stod og gjorde Narr av det heile.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
